بررسی تاثیر طراحی مجتمعهای مسکونی با رویکرد بیوفیلیک بر ارتقای کیفیت زندگی ساکنان

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد بیوفیلیک بر ارتقای کیفیت زندگی ساکنان انجام شده است. طراحی بیوفیلیک، که بر پایه وابستگی ذاتی انسان به طبیعت شکل گرفته، تالشی برای ایجاد تعامل مثبت میان انسان و محیط طبیعی است. در حالی که شهرنشینی مدرن منجر به کاهش این تعامل و افزایش مشکلات جسمانی، روانشناختی و اجتماعی شده، طراحی مبتنی بر طبیعت می تواند به بهبود آسایش، رفاه و سلامت افراد کمک کند. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی-تحلیلی است. داده ها با استفاده از مطالعات اسنادی و پرسشنامهای گردآوری شده و نمونه آماری شامل ساکنان یک مجتمع مسکونی است که به روش غیراحتمالی-اتفاقی انتخاب شدند. تحلیل داده ها با نرمافزار Python انجام شد. نتایج نشان میدهد که به کارگیری اصول بیوفیلیک، از جمله ویژگیهای محیطی، فرم های طبیعی، الگوهای نور و فضا، روابط مبتنی بر مکان و تکامل روابط انسان-طبیعت، تاثیر قابل توجهی بر ارتقای کیفیت زندگی دارد. این عناصر نه تنها موجب بهبود سلامت روانی و افزایش احساس رضایت می شوند، بلکه تعاملات اجتماعی را تقویت کرده و محیطی پایدار و انسانمحور ایجاد می کنند. این پژوهش با ارائه مدلی بر پایه طراحی بیوفیلیک، به توسعه فضاهای مسکونی سالم و پایدار کمک میکند.

کلیدواژه ها:

طراحی بیوفیلیک ، مجتمع مسکونی ، بیوفیلیا ، پایداری