بررسی مولفههای معماری سنتی ایران و معماری مدرن غربی در جهت کاهش مصرف انرژی ساختمان در اقلیم گرم و خشک

با توجه به این امر که بخش بزرگی از انرژی در بخش ساختمان استفاده می شود لذا ارائه راهکارهایی در جهت کاهش مصرف انرژی آن امروزه امری بسیار مهم در جوامع در حال توسعه و توسعه یافته تلقی می شود. توجه به راهبردهای طراحی در امر ساختمان و نحوه چینش فضا یا بکارگیری انواع مصالح در ساخت یک بنا در جهت کاهش مصرف انرژی ساختمان امری ضروری است. از آنجایی که مناطق مختلف کشور ایران نیز دارای اقلیم گرم و خشک بوده و همواره در گذشته یناهایی که ساخته شده اغلب دارای همبستگی زیادی با اقلیم و محیط پیرامون بوده و در ساخت بناها همواره به جریان گردش طبیعی هوا و استفاده حداکثری از نور خورشید در طول روز توجه شده است. لذا بکارگیری این عوامل در طراحی امروزه در طراحی ساختمان ها می تواند نقطه عطفی در معماری با رویکرد کاهش مصرف انرژی باشد. همچنین توجه به فناوری در معماری مدرن غربی نیز از عواملی است که در طراحی ساختمان از منظر کاهش مصرف انرژی می تواند تاثیرگذار باشد. با توجه به این موضوع، این پژوهش درصدد آن است تا براساس تلفیق عناصر مورد استفاده در طراحی بناهای مسکونی معماری سنتی ایرانی و معماری غربی، با رویکرد کاهش مصرف انرژی، شاخص های طراحی بناهای مسکونی استاندارد و بومی شده ای را به منظور کاهش مصرف انرژی در معماری بناهای مسکونی در اقلیم گرم و خشک ارائه دهد. روش تحقیق نیز در این پژوهش بصورت تحلیلی و توصیفی است. نتایج تحقیق نیز حاکی از آن است که عواملی همچون بادگیرها یا سقفهای گنبدی در معماری سنتی و همچنین استفاده از فناوری در معماری غربی و تلفیق این دو مولفه با یکدیگر می تواند در کاهش مصرف انرژی در اقلیم های گرم و خشک موثر باشد.

کلیدواژه ها:

انرژیهای تجدیدپذیر ، معماری سنتی ، معماری مسکونی ، اقلیم گرم و خشک