اهمیت آموزش های زیباشناسی در سند تحول بنیادین

هنر مقوله ای است پیچیده و در عین حال ملموس و شناخته شده که از دیرباز یعنی از آن هنگام که انسان خود و محیطش را شناخت به عنوان رکنی از ارکان زندگی مطرح بوده است. هنر همواره به یاری انسان شتافته است چه آن زمان که انسان اولیه بعد از دیوار غارها برای خود راهی یا فت تا از طریق آن به مقابله با ضعف ها و نا آگاهی های خویش بپردازد و یا بر ترس غلبه کند و چه اکنون که انسان در دنیای از اضطراب و نگرانی ها دست و پا می زنند. (غفاری ،۱۳۶۴)هنر از نمودهای تعالیبخش حیات بشری و یکی از تمایلات فطری انسان است؛ خداوند متعال خود جمال مطلق و دوستدار زیباییها بوده و نیکوترین نامها (له الاسماء الحسنی) و نیکوترین آفرینندگان (احسنالخالقین) است. او هر چیز را با نیکوترین وجه آفریده و هم او بهترین تناسب و هماهنگی را به جهان هستی بخشیده است. در زیباییشناسی و هنر اسلامی، اصل تصعید و والایش عواطف زیباییشناختی مطرح است تا زیباییهای واقعی حیات در پشت پرده زیباییهای ظاهری پنهان نماند. از این رو، هنر در واقع مظهر خلاقیتهای بشر است که شناخت و بهرهبرداری از آن در حرکت تکاملی انسان بهسوی خداوند آفریننده نبوغ و استعدادهای هنری تاثیر عمیق دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش های زیباشناسی ، سند تحول بنیادین