تک فرزندی و تمایل به کارآفرینی دانشجویان دانشگاه ایلام: نقشی برای والدین

در سال هایی که سیاست فرزند کمتر زندگی بهتر ترویج یافت، تعداد فرزندان یک خانوار نسبت به گذشته کاهش پیدا کرد و تک فرزندی در میان خانواده های ایرانی رواج یافت. برخی مطالعات در سایر کشورها نشان داده اند که گزینش تک فرزندی، موجب شده چنین فرزندانی تمایل کمتری به پذیرش ریسک پیدا کنند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف واکاوی نقش والدین در گزینش تک فرزندی و تاثیر آن بر تمایل فرزندان به کارآفرینی در میان دانشجویان دانشگاه ایلام انجام شد. جامعه آماری در این پژوهش، تمام دانشجویان دانشگاه ایلام در سال ۱۴۰۳ بودند (۷۲۰۰=N) که بر اساس جدول کرجسی و مورگان حجم نمونه ۳۶۴ نفر تعیین گردید که به روش نمونه گیری تصادفی ساده برای مطالعه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی (میانگین، مد و ...) و آمار استنباطی (مدلسازی معادلات ساختاری) از نرم افزارهای SPSS۲۶ و SmartPLS۳ بهره گرفته شد. یافته ها نشان داد که تمایل به کارآفرینی در بین فرزندان خانواده های دارای تعداد بیشتر، بالاتر و در این بین فرزندان دارای سنین پایین تر خانواده در مقایسه با فرزندان با سن بالاتر نیز تمایل بیشتری به کارآفرینی دارند و میزان بیشتر منابع مادی در اختیار والدین نیز تاثیر منفی و معناداری بر تمایل دانشجویان دانشگاه ایلام به کارآفرینی دارد. به طور کلی نتایج نشان داد که ضریب تبیین متغیر نهفته درون زای پژوهش، یعنی تمایل به کارآفرینی در بین دانشجویان دانشگاه ایلام ۰/۴۴ بود. مهم ترین دستاورد این مطالعه کمک به خانواده ها برای فراهم نمودن شرایط مساعد در درون خانواده ها برای تربیت فرزندانی مستقل، کوشا، تلاشگر و ریسک پذیر است.

کلیدواژه ها:

تک فرزندی ، قصد کارآفرینی ، گرایش به کارآفرینی ، محیط کارآفرینانه