تاثیر چهار هفته تمرینات هوازی مختلف بر بیان ژن گیرنده تروپومیوزین کیناز B و فسفاتیدیل اینوزیتول-۳-کیناز هیپوکمپ رت های مبتلا به ضایعه نخاعی

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرین هوازی یک و دو جلسه در روز بر عملکرد حرکتی و بیان ژن گیرنده تروپومیوزین کیناز B و فسفاتیدیل اینوزیتول-۳-کیناز هیپوکمپ رت های مبتلا به ضایعه نخاعی بود.روش کار: این مطالعه از نوع تجربی بر روی رت های نر بالغ و جوان انجام شد. حیوانات به صورت تصادفی به ۶ گروه (کنترل سالم، سالم با پروتکل تمرینی اول، سالم با پروتکل تمرین دوم، ضایعه نخاعی، ضایعه نخاعی با پروتکل تمرین اول و ضایعه نخاعی با پروتکل تمرین دوم، هر گروه ۷ سر) تقسیم شدند. ابتدا، حیوانات تحت بیهوشی عمومی و آسیب نخاعی قرار گرفتند. پس از دو هفته ریکاوری، رت ها به مدت ۴ هفته دو نوع برنامه تمرین هوازی انجام دادند. پس از انجام تمرین ها، تست حرکتی و تست های مولکولی جهت سنجش تغییرات بیان ژن گیرنده تروپومیوزین کیناز B و فسفاتیدیل اینوزیتول-۳-کیناز هیپوکمپ از هیپوکمپ حیوانات انجام گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط نرم افزار SPSS ۲۰.۰ انجام شد. سطح معناداری نیز ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج نشان داد اجرای چهار هفته تمرینات یک و دو جلسه ای هوازی موجب افزایش معنی داری در میزان بیان ژن گیرنده تروپومیوزین کیناز B و فسفاتیدیل اینوزیتول-۳-کیناز نسبت به گروه آسیب نخاعی شد. علاوه براین، این پروتکل های تمرینی بر ایجاد بهبودی حرکتی در حیوانات دچار ضایعه نخاعی نیز نقش داشته است. بنابراین می تواند عاملی برای رشد آکسونی و بقای نرونی در بهبودی ضایعه نخاعی باشد. نتیجه گیری: پروتکل های تمرینی در این مطالعه علاوه بر ایجاد بهبود حرکتی در حیوانات دچار ضایعه نخاعی بر بیان ژن گیرنده تروپومیوزین کیناز B و فسفاتیدیل اینوزیتول-۳-کیناز موثر بوده و می تواند عاملی برای رشد آکسونی و بقای نرونی در بهبودی ضایعه نخاعی باشد.

کلیدواژه ها:

آسیب طناب نخاعی ، تروپومیوزین کیناز B و فسفاتیدیل اینوزیتول-۳-کیناز ، پروتکل تمرین ، عملکرد حرکتی