مقایسه اضطراب، بخشش، و تاب آوری مادران کودکان ۷ تا ۱۲ ساله دارای اختلالات یادگیری و عادی

هدف پژوهش حاضر مقایسه اضطراب، بخشش، و تاب آوری مادران کودکان ۷ تا ۱۲ ساله دارای اختلالات یادگیری و عادی می باشد. این تحقیق از نوع پیمایشی همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق، مادران دانش آموزان دبستان خیام شهرضا و مادران دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری مرکز اختلالات یادگیری فردای سبز هستند و نمونه ای به حجم ۱۰۰ نفر که مطابق با روش دو گروه آزمایش و کنترل که مطابق با ۵۰ نفر از دانش آموزان دبستان خیام شهرضا( بدون اختلالات یادگیری، گروه کنترل) و ۵۰ نفر دانش آموز دارای اختلالات یادگیری مرکز اختلالات یادگیری فردای سبز هستند که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. جمع آوری اطلاعات به وسیله پرسشنامه های تاب آوری کانر- دیویدسون(CD-RIS)، پرسشنامه اضطراب بک(BAI)، پرسشنامه گرایش به بخشش هافمن(HFS) که به صورت آنلاین تکمیل شده اند، می باشد. در این پژوهش از دو سطح توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده استفاده شد و و در سطح توصیفی با استفاده از شاخصهای آماری نظیر فراوانی، درصد فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد به توصیف و تحلیل ویژگی های نمونه پرداخته شده است و در سطح استنباطی نخست آزمون شاپیرو-ویلک برای آگاهی از نرمال بودن داده ها استفاده شده و سپس از آزمون لوین برای تعیین رابطه بین متغیرهای پژوهش کمک گرفته شده است و لازم به ذکر است برای تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری از نرم افزار spssاستفاده شد. یافته ها نشان داد که به طور متوسط بین تاب آوری، تصور از شایستگی فردی، اعتماد به غرایز فردی/ تحمل عاطفه منفی، پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن، کنترل و اضطراب، تاثیرات معنوی و بخشش مادران دانش آموزان عادی و مادران دانش آموزان با اختلال یادگیری رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اختلالات یادگیری ، تاب آوری ، بخشش ، اضطراب