حقوق همسایه از منظر روایات اسلامی

انسان یک موجود اجتماعی است و این ویژگی سبب شده که با محیط پیرامون خود ارتباط وثیقی پیدا کند و عالوه بر ارتباط والدین و اقارب، با انسان های پیرامون خود نیز در ارتباط باشد که از آن به همسایه تعبیر شده است. در آموزه های دین اسالم، همسایه در قبال همجوار خود از بعدی فقهی-اخلاقی دارای یک سره حقوق و تکالیفی است که اگر نسبت به یکی از همسایه گان حق شمرده شود، برای دیگری حتما تکلیف شمرده شده و هر دو به آن باید پای بند باشند. اما با توجه به این که در هر یک از منابع شریعت اسلامی نسبت به همسایه احکام بی شماری بیان شده و هر یک از این منابع یک سره حقوق و تکالیف نسبت به همسایه بیان داشته، پرسش اساسی این پژوهش این است که «حقوق همسایه از منظر روایات اسلامی چیست؟» .این پژوهش با رویکرد فقهی- اصولی و روایی و با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و با بکارگیری از روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای- اسنادی کوشیده است که پاسخ پرسش فوق را مورد کنکاش قرار دهد. یافته های تحقیق نشان داده است که حق همسایه یکی از حقوق مهم انسان ها بر یکدیگر بوده و در روایات تاکید بیشتر بر رعایت آن شده و اهمیت آن به اندازه ای خوانده شده که عنقریب یکی از اسباب ارث شمرده شود. در مورد رعایت و احترام به حقوق همسایه تاکیداتی از قبیل کمک کردن به آن هنگام فقر، معاشرت نیک و هدیه دادن به همسایه، دعوت کردن او به طعام و دیدار و عیادت کردن از مریضی او... صورت گرفته که در صورت رعایت آن در سطح ملت ها وحدت ملی و در سطح جهان و بین المللی وحدت امت و حتی امت ها تحقق خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

حقوق همسایه ، روایات اسلامی ، فقه ، اصول اسلامی