شهر پایدار واکاوی رابطهی بین فضای سبز شهری و مقولههای شهر پایدار مطالعه موردی: پارک مولوی کرد شهر سقز

در سالهای اخیر فضای سبز شهری بخشی از یک شهر پایدار به حساب آمده است. برای احقاق این امر الزم است که برنامهریزان و مسئوالن به وجوه اجتماعی و فرهنگی شهر توجه ویژه ای داشته باشند. جنبههای زیستمحیطی، جنبه های احتماعی و فرهنگی سه جنبه مهم و اساسی در فضای سبز یک شهر پایدار محسوب میشوند. پژوهش حاضر بر آن شد تا، وضعیت پارک مولوی کرد شهر سقز به عنوان یکی از فضای سبز شهری که تقریبا در مرکز شهر قرار دارد، رابطهی آن با شاخصهای شهر پایدار یا به عبارتی شاخص زیستمحیطی، اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی مورد بررسی قرار دهد. به همین منظور برای دستیابی به هدف مذکور داده های مورد نیاز از دو گروه جامعهی آماری با استفاده از پ رسشنامه ی چهار گزینهای طیف لیکرت و مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته جمعآوری شد. برای دستیابی به داده های مورد نیاز ابتدا جامعهی آماری به دو گروه تقسیم شدند: ۱. گروه اول گروه اثرگذار شامل کارفرمایان، تصمیمگیران، برنامه ریزان و مجریان طرح در شهرداری و گروه دوم گروه اثرپذیران: شامل، ساکنان و همسایگاه پارک و مصرف کنندگان پارک بودند برای جمعآوری داده ها از هر دو گروه مصاحبهی ساختاریافته و عمیق به عمل آمد. فزون بر آن با حضور در پارک مولوی و به کمک مشاهدهی مشارکتی در زمان های مختلف و توزیع پرسشنامهی ساختاریافته در بین مردمی که برای بازدید در پارک بودند انجام گرفت. مصاحبهها در سه مقوله انجام شد: پیامد زیست محیطی احداث پارک مولوی: تامین سرانهی فضای سبز شهری، آلودگی صوتی و هوا، بحران آبی، دوم پیامد اجتماعی پارک به عنوان مرکزی برای شبکه ی روابط اجتماعی مقولهی سوم، پیامد فرهنگی در فضای سبز شهری: طرد طبقاتی، طرد جنسیتی، طرد سنی، طرد قومیتی و امنیتی. در نهایت نتایج مصاحبه ها حاکی از آن بود که، پارک مولوی کرد به عنوان سرانهی فضای سبز شهر سقز واقع است و رابطه معنید اری با رفع انواع آلودگیها در خود پارک و سطوح همجوار با آن دارد اما برخی مناطق دیگر شهرستان که سرانه ی فضای سبز کمتری دارند از این مزیت برخوردار نیستند.

کلیدواژه ها:

شمول فرهنگی - اجتماعی ، شهر پایدار ، طرد فرهنگی- اجتماعی ، فضای سبز شهری ، تحقیق کمی و کیفی