اثربخشی روش تدریس فعال حل مسئله بر پیشرفت تحصیلی و مهارت های مطالعه در دانش آموزان دختر پایه ششم شهرستان ماهشهر

هدف پژوهش حاضر اثربخشی روش تدریس فعال حل مسئله بر پیشرفت تحصیلی و مهارتهای مطالعه در دانش آموزان دختر پایه ششم شهرستان ماهشهر بود. پژوهش حاضر از نوع نیمهتجربی پیشآزمون - پسآزمون با گروه گواه بوده است. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه ششم شهرستان ماهشهر که ۲۰۳۹ نفر بودند. بر این اساس، از بین دانش آموزان، تعداد ۳۰ نفر به صورت نمونه تصادفی انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر در گروه گواه قرار گرفتند. در پژوهش حاضر برای ارزیابی پیشرفت تحصیلی از مالک معدل دانش آموزان در نیمسال دوم ۱۴۰۲-۱۴۰۱، و برای ارزیابی مهارتهای مطالعه از مقیاس استاندارد سنجش مهارتهای مطالعه دانشگاه هاستون و برای روش تدریس فعال حل مساله از پروتکل آموزشی دیکسون و کلوور استفاده گردید. گروه آزمایش ۸ جلسه ۲ ساعته مداخله آموزشی دریافت کردند و گروه گواه هیچ-گونه مداخله ای دریافت نکرد. دادهها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۷ در سطح (۰.۰۵>P.) تحلیل شدند. تایح مانکوا نشان داد که روش تدریس فعال حل مسئله بر پیشرفت تحصیلی موثر است (۵.۸۱۶=F و ۰.۰۰۱>P) و همچنین روش تدریس فعال حل مسئله بر مهارتهای مطالعه و مولفههای آن (۲۵.۷۶۷=F و ۰.۰۰۱>P.) موثر است. بنابراین میتوان از روش تدریس فعال حل مسئله به عنوان روشی مستقل و یا در کنار سایر آموزشها در جهت بهبود مهارتهای مطالعه و پیشرفت تحصیلی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

روش تدریس فعال حل مسئله ، پیشرفت تحصیلی ، مهارتهای مطالعه ، دختران