بررسی اختالالت خواب و شیوع اضطراب در پرستاران شاغل در بخشICU بیمارستان های مشهد در دوران کرونا

از آنجایی که حفظ سلامت روان پرسنل سلامت، خصوصا پرستاران که در تماس مستقیم و مداوم با بیماران مبتلا به COVID-۱۹ کلید کنترل این بیماری عفونی است، ارزیابی کیفیت خواب و وضعیت اضطراب کادر سلامت خط مقدم درگیر با COVID-۱۹ و همچنین پرستاران مشغول بکار در بخش مراقبتهای ویژه حائز اهمیت فراوان است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی کیفیت خواب، درد و اضطراب مرتبط با سلامت در پرستاران شاغل در بخش مراقبتهای ویژه، صورت گرفت. این مطالعه توصیفی مقطعی روی تمام پرستاران شاغل در ICU های بیمارستان های قائم و امام رضا و شریعتی مشهد در پیکهای چهارم، پنجم و ششم COVID-۱۹ انجام شد. تکمیل پرسشنامه ها به صورت حضوری زیر نظر یک روانشناس انجام شد. پرسشنامههای شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI)، مقیاس درجه بندی اضطراب همیلتون (HAM-A)، و پرسشنامه اضطراب سلامت (HAI) جهت ارزیابی فاکتورهای روانی پرسنل مورد مطالعه، استفاده شد. میزان بروز اضطراب و کیفیت خواب پایین در پرستاران بخش مراقبتهای ویژه به ترتیب برابر با ۶۵/۸ و ۳۵/۱ درصد بود. میانگین شاخص PSQI و HAI در پرستاران بخش مراقبتهای ویژه به ترتیب برابر با ۴/۰۱±۷/۰۷ و ۷/۹۹±۱۳/۴۲ بود. جنسیت با سطح اضطراب و اضطراب سلامت ارتباط داشت، بطوریکه فراوانی آن در زنان بیشتر از مردان بود (P<۰.۰۵). همچنین، ابتال به بیماری COVID-۱۹ و عوارض باقیمانده از آن با افزایش سطح اضطراب (P=۰.۰۰۲)، و کاهش کیفیت خواب (P<۰.۰۵). مرتبط بود وضعیت سلامت پرستاران و فاکتورهای شغلی (تعداد ساعات کاری زیاد، سابقه کاری) با سطح اضطراب و پرستاران مرتبط بود (P<۰.۰۵). افرادی که شب کار بودند (P=۰.۰۳) و افرادی که شغل دیگری غیر از پرستاری نداشتند (P=۰.۰۱)، کیفیت خواب پایینتری داشتند.

کلیدواژه ها:

COVID-۱۹ ، کیفیت خواب ، اضطراب ، پرستاران ICU