بررسی ارتباط ادراک عدالت سازمانی و رضایت شغلی

منابع انسانی به عنوان حساس ترین عنصر سازمانی محسوب می شوند و اهمیت بسیاری در فرآیند مدیریت سازمان ها دارند. جستجوی راه هایی برای افزایش کارایی و به کارگیری حداکثر توانایی های کارکنان در جهت تحقق هدف های سازمانی یکی از موضوعات و دغدغه های همیشگی مدیران و صاحب نظران علم مدیریت بوده است. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل کارکنان مرکز بهداشت شهرستان فریمان بود و بر این اساس تعداد ۱۱۰ نفر به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها ۳ پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه عدالت سازمانی Moorman & Niehoff و پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا بود. داده ها پس از ورود به نرم افزار و با استفاده از آزمون های توصیفی و تحلیلی و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ تجزیه و تحلیل شدند. ۶۸.۹% زن، ۷۴% ساکن شهر و ۷۹.۲% متاهل بودند. ۴۷.۲% استخدام رسمی بودند. میانگین امتیاز عدالت سازمانی ۱۷.۰۷ ± ۵۹.۲۷ و رضایت شغلی ۱۲.۹۶ ± ۵۷.۱۸ بود که در محدوده متوسط رو به باال قرار داشتند. عدالت سازمانی بر رضایت شغلی اثرگذار بود (p<۰.۰۰۱). بطوریکه با افزایش عدالت سازمانی، میزان رضایت شغلی افزایش پیدا می کند. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون چندمتغیره نشان داد تمام خرده مقیاس های عدالت سازمانی بر رضایت شغلی اثرگذار بودند. مدیران در صورت توجه بیشتر و بهبود عدالت سازمانی که بهبود رضایت شغلی را در پی دارد، می توانند سازمان خود را از پیامدهای مثبت فردی، جمعی و سازمانی ادراک عدالت سازمانی بیشتر و همچنین رضایت شغلی باال از جمله همکاری و مشارکت بهتر کارکنان، انگیزه باالتر، تمایل به ماندن در سازمان، عملکرد بهتر، رفتار شهروندی سازمانی بیشتر بهره مند سازند. از این رو محیط سازمان باید به گونه ای باشد که کارکنان احساس برابری، عدالت و رضایت داشته و انگیزه کار کردن در آن محیط در آنان افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

عدالت سازمانی ، عدالت توزیعی ، عدالت رویه ای ، عدالت تعاملی ، رضایت شغلی