تشخیص بیماری نوروپاتی از سیگنال EMG توسط شبکه کانولوشن دو بعدی

نوروپاتی که در اصطلاح به آن نوروپاتی محیطی نیز گفته می شود، شرایطی است که در نتیجه آن فعالیت های عادی اعصاب در ارتباط با سیستم محیطی بدن دچار اشکال می شود. سیستم عصبی محیطی بدن شبکه هایی از اعصاب است که سیستم عصبی مرکزی بدن (مغز و کانال نخاعی) را به مابقی اعضا متصل می نماید. نوروپاتی زمانی ایجاد می شود که سلول های عصبی یا نورون ها آسیب دیده یا تخریب شده و این شرایط باعث ایجاد اختلال در فرآیند انتقال سیگنال های عصبی از مغز به اندام ها می شود. نوروپاتی می تواند یک عصب یا یک نوع از اعصاب را تحت تاثیر خود قرار داده یا باعث وارد شدن آسیب به انواع مختلف اعصاب در بدن شود. در صورتی که نوروپاتی درمان نشود، در نهایت می تواند باعث وارد شدن آسیب دائمی به اعصاب شود. علاوه بر این، نوروپاتی می تواند نشانه ای از ایجاد یک مشکل جدی برای فرد باشد. سیگنال های الکترومیوگرافی (EMG) به منظور کاربردهای پزشکی، بالینی، تعامل رایانه ای انسان مدرن مورد استفاده قرار می گیرد. روش های پیشرفته برای درک، تشخیص، طبقه بندی و پردازش سیگنال های EMG به دست آمده است. هدف از این پژوهش تشخیص نوروپاتی و میوپاتی از سیگنال EMG از طریق شبکه عصبی کانولوشن دو بعدی می باشد که به این منظور ابتدا سیگنال ها برای ورود به شبکه عصبی کانولوشن به تصویر تبدیل می شود و سپس به عنوان ورود به شبکه عصبی کانولوشن می شود و مراحل استخراج ویژگی و طبقه بندی در خود شبکه عصبی کانولوشن انجام می شود. در نتیجه بیماری نوروپاتی را با صحت، دقت و حساسیت به ترتیب ۹۹/۷۵، ۹۹/۳۲ و ۹۷/۰۹ تشخیص داد. در نتیجه روش فوق برای تشخیص بیماری نوروپاتی و میوپاتی قابل قبول می باشد.

کلیدواژه ها:

نوروپاتی ، اسپکتروگرام ، شبکه عصبی کانولوشن