بررسی ارتباط بین یادگیری فعال و خلاقیت در فرآیند تدریس بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی

مقاله حاضر به بررسی ارتباط بین یادگیری فعال و خلاقیت در فرآیند تدریس و تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی می پردازد. یادگیری فعال به عنوان رویکردی نوین در آموزش، دانش آموزان را به مشارکت فعال در فرآیند یادگیری ترغیب می کند و بر اساس تعامل و تجربیات عملی درک بهتری از مفاهیم آموزشی ایجاد می کند. خلاقیت نیز به عنوان یک عامل حیاتی در فرآیند یادگیری، به تقویت توانایی های تفکر انتقادی، حل مسئله و نوآوری در دانش آموزان کمک می کند.هدف این تحقیق، ارزیابی تاثیر ترکیب یادگیری فعال و خلاقیت در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان است. برای این منظور، روش تحقیق تجربی به کار گرفته شد و ابزارهایی برای اندازه گیری میزان خلاقیت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که استفاده از روش های مبتنی بر یادگیری فعال و خلاقیت باعث افزایش انگیزه، مشارکت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان شده است. دانش آموزانی که در کلاس های مبتنی بر این روش ها شرکت کرده اند، نسبت به گروه های کنترل که از روش های سنتی استفاده کرده اند، پیشرفت چشمگیری در یادگیری و مهارت های حل مسئله نشان داده اند. در نتیجه، این تحقیق بر اهمیت استفاده از رویکردهای یادگیری فعال و خلاقانه در مدارس ابتدایی تاکید کرده و پیشنهاداتی برای بهبود کیفیت تدریس و ارتقای مهارت های خلاقانه در محیط های آموزشی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، خلاقیت ، فرآیند تدریس ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان