اقدام پژوهی راهکارهای افزایش تاثیر همیاران پرورشی در کاهش آسیب های رفتاری دانش آموزان

فعالیت های پرورشی در مدارس نقشی حیاتی در تربیت همه جانبه دانش آموزان ایفا می کنند. این برنامه ها نه تنها به رشد مهارت های اجتماعی کمک می کنند، بلکه فضایی برای کشف استعدادها و ایجاد نشاط جمعی هستند. با این وجود، در سال تحصیلی جاری با چالش جدی کاهش مشارکت دانش آموزان در برنامه های پرورشی مواجه بودیم. آمارها نشان می داد حضور در مراسم صبحگاهی به کمتر از ۲۵% رسیده است. مسابقات فرهنگی با استقبال سردی روبرو می شد و حتی اردوهای آموزشی نیز با بی میلی همراه بود. این وضعیت باعث شد به عنوان مربی پرورشی به فکر یافتن راه حلی پایدار بیفتم. بررسی های اولیه نشان داد دانش آموزان احساس می کنند در طراحی و اجرای برنامه ها نقشی ندارند. بسیاری از فعالیت ها از بالا به پایین طراحی می شد و نیازهای واقعی آن ها را منعکس نمی کرد. همچنین، سیستم تشویقی مناسبی برای مشارکت کنندگان فعال وجود نداشت. ایده تشکیل گروه «همیاران پرورشی» از این مشاهده شکل گرفت که برخی دانش آموزان علاقه مند هستند اما فرصتی برای مشارکت موثر پیدا نمی کنند. این طرح با هدف توانمندسازی دانش آموزان و ایجاد حس مالکیت در برنامه ریزی فعالیت ها طراحی شد.ا ین پژوهش با هدف بررسی تاثیر همیاران پرورشی بر کاهش آسیبهای اجتماعی در محیط مدرسه انجام شده است. همیاران پرورشی دانش آموزانی داوطلب، مسئولیت پذیر و آموزش دیده هستند که به عنوان پل ارتباطی بین دانش آموزان و کادر آموزشی عمل می کنند. آنان با برخورداری از شناخت عمیقتر از دنیای نوجوانی و جلب اعتماد همسالان، میتوانند در شناسایی و مدیریت مشکلات رفتاری موثرتر از بزرگسالان عمل کنند. پژوهش حاضر به این سوال کلیدی پاسخ می دهد: چگونه می توان با بهره گیری از ظرفیت دانش آموزان علاقه مند، میزان مشارکت کلی را در برنامه های پرورشی افزایش داد؟ این مطالعه از روش اقدام پژوهی با چرخه چهارمرحله ای تشخیص، برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی استفاده کرده است.

کلیدواژه ها:

همیاران ، پرورشی ، کاهش آسیب ، رفتار ، راهکار