استفاده از ژنهای کدکننده ناقل روی، راه کاری پایدار برای غنیسازی زیستی

کمبود روی یک مشکل حاد تغذیه ای در انسان بوده و عوارض ناشی از این کمبود، یکی از دلایل اصلی مرگ و میر کودکان در بسیاری از کشورها است. از عوامل بسیار تاثیرگذار در این کمبود، محصولات غذایی کشت شده در خاک های فاقد روی در دسترس می باشد، که باعث کاهش کمی تولید و افت کیفی محصولات غذایی می شود. تاکنون راهکارهای متعددی برای جبران این کمبود در گیاهان مورد استفاده قرار گرفته است. از جمله این راهکارها، می توان به استفاده از نهاده های کشاورزی به صورت های مختلف، استفاده از مواد حل کننده روی غیرقابل دسترس خاک، بکارگیری روش های به زراعی پیشرفته، غنیسازی زیستی و ... اشاره نمود. همانگونه که مشخص است، هیچ کدام از این روش ها پایدار نبوده و عالوه بر تحمیل هزینه های اضافی به تولیدکنندگان، باعث صدمه به محیط زیست می شود. با توجه به این موارد، استفاده از فنون، دانش و تکنیک های پیشرفته می تواند در غنیسازی محصولات بسیار کارگشا باشد. از جمله این تکنیک ها می توان به استفاده از روش هایی که با ساختار ژنتیکی گیاهان سروکار دارد می تواند بسیار مثمر ثمر واقع شود. اولین گام در این راستا شناسایی و تعیین خصوصیات ژن های درگیر در مسیر جذب و انتقال روی از جمله ژن های ZIP است.

کلیدواژه ها:

جذب روی ، روی-ناکارا ، روی کارایی ، کمبود روی ، مهندسی ژنتیک