پیشرفت های مواد زیستی در مهندسی پزشکی: از هیدروژل های تطبیق پذیر تا پلیمرهای رسانای هوشمند

پیشرفت های اخیر در حوزه بیوالکترونیک و مهندسی پزشکی به طور قابل توجهی بر توسعه مواد نوآورانه مانند هیدروژل ها و پلیمرهای رسانا متمرکز شده است. هیدروژل ها به دلیل ساختار سه بعدی، قابلیت جذب آب، انعطاف پذیری و سازگاری با سیستم های زیستی، در حوزه هایی مانند ترمیم بافت، تحویل دارو و حسگرهای زیستی مورد استفاده قرار گرفته اند. در همین راستا، هیدروژل های تزریقی به عنوان راهکاری برای غلبه بر محدودیت های سنتی معرفی شده اند که امکان تطبیق با سطوح نامنظم و تحویل داروی کنترل شده را فراهم می کنند. پلیمرهای رسانا با ویژگی هایی همچون هدایت الکتریکی، سازگاری زیستی و امکان طراحی سفارشی، گزینه ای ارزشمند برای کاربرد های مهندسی بافت، پایش زیستی و توسعه رابط های عصبی محسوب می شوند. تولید میکروکاپ های پلیمر رسانا از طریق تکنیک هایی مانند پلیمریزاسیون الکتروشیمیایی، نوآوری هایی را در بهبود عملکرد الکترودها و کاهش امپدانس ارائه داده است. علاوه بر این، هیدروژل ها در حوزه الکترونیک های پوشیدنی و خودتامین انرژی نیز مورد توجه قرار گرفته اند. ترکیب ویژگی های مکانیکی و الکتریکی هیدروژل ها با فناوری هایی نظیر ژنراتورهای نانویی تریبوالکتریک و پیزوالکتریک، امکان استفاده از آن ها در دستگاه های پوشیدنی زیست سازگار را فراهم کرده است. این مقاله با بررسی مواد جدید و رویکردهای نوآورانه، بر پتانسیل عظیم هیدروژل ها و پلیمرهای رسانا در پیشبرد مهندسی پزشکی و فناوری های نوین تاکید می کند. این پیشرفت ها نشان دهنده آینده روشنی بر ادغام فناوری های نوین و مواد پیشرفته در حل چالش های مهندسی زیستی هستند.

کلیدواژه ها:

پلیمرهای رسانا ، هیدروژل ها ، بیوالکترونیک ، رابط های عصبی ، سیستم های تحویل دارو ، مهندسی پزشکی