ارتقای یادگیری مبانی طراحی با استفاده از اشتراکات یادگیری در کودکان و دانشجویان نوآموز معماری

هدف از آموزش دانشجویان نوآموز رشته معماری، رسیدن دانشجو به توانایی عبور از یادگیری صرف و سطحی، ایجاد تغییرات پایدار در توان رفتاری دانشجویت و به تبع آن، هدف مدرس معماری رسیدن به توانمندی حل مسائل آتی شود. یادگیری یکی از موضوعات مهم و مورد علاقه جامعه علمی بوده و آنها همیشه در تلاش برای شناسایی ابعاد و تسهیل یادگیری انسان هستند. در صورتی که روند آموزشی به نظریه های یادگیری و ویژگی های هر کدام از آنها برخورد، می توان آموزش را هدفمند و قابل ارتقا دانست. در این پژوهش با نظریه های یادگیری برای دانشجویان تازه وارد به رشته معماری چالش هایی که در مسیر یادگیری تجربه می کنند، بسیار اهمیت دارد. در این پژوهش بر اساس تعاریف مطالعه شده در حوزه یادگیری فعال و نیز مطالعات مربوط به درک هنری کودک و فرایند ادراک در دانشجویان معماری، به نظر می رسد مبانی نظری سازنده گرایانه در میان آنها می تواند راهگشای مناسبی برای بهبود درس مقدمات طراحی معماری در دانشجویان باشد. در مجموع می توان گفت پرورش هنری کودک، دانشجویان نوآموز سازندگی فعال و یاددهنده محور اتفاق می افتد که می تواند با تغییرات، ترکیب ها و پشتیبانی علمی دانشجویان رشته معماری به منظور ارتقای یادگیری مبانی طراحی در دروس مقدمات طراحی معماری در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی مورد استفاده گیرد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، دانشجویان نوآموز ، سازندگی ، یادگیری فعال ، یادگیرنده محوری