نسبت مرتاضی و معماری
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 47
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EITCONF03_068
تاریخ نمایه سازی: 18 فروردین 1404
چکیده مقاله:
مرتاض؛ (به وجه اصیل) که از فعل ریاضت گرفته شده در اصل به معنی ورزیدن است و به انسان پاکباخته ای تعلق دارد که روح خود را ورز داده تا توانسته به جایگاه فاخر انسانی دست یابد. مرتاض که به زبان سانسکریت به آن سادو می گویند به معنی "انسان مقدس" است. عرفا سخت بر قوای ریاضت خود تالش می کنند تا به درجات باال برسند و به چرخه شکنی (آزادسازی) که همان مرحله آخر یا چهارم زندگی است دست یابند. عبارت سانسکریت سادو (به معنی مرد خوب) و سادوی (به معنی زن خوب) به افرادی گفته می شود که گونهای از زندگی را انتخاب کردهاند که در طی آن از اجتماع فاصله بگیرند(جلوت) و بر روی تالش های معنوی خود در خلوت تمرکز کنند. مسئله اصلی محقق آن است که به نسبت اعتالیی مرتاضی و معماری پی ببرد و نشان دهد که آیا می توان قرابت هایی از معرفت مرتاضانه و معمارانه در مقاله خود بیاورد یا خیر. هدف نشان دادن این نکته است که در گذشته معماران مادام که ترک مطالبات متعارف معماری نمی کردند هرگز نیرومند در فهم و کاربرد مفاهیم ژرف معماری نمی شدند. روش شناسی این تحقیق بر اساس استدالل استقرایی است که در آن برای رسیدن به نتیجه از مشاهدات همراه با اطلاعات تجربی که قبال درست بوده است، استفاده می شود. هرزمان که بتوان مجموعه خاصی از داده ها را بررسی و بر اساس دانش موجود از تجربیات گذشته نتیجه گیری کلی نمود. ضرورت و اهمیت این تحقیق آن است که کم توجهی به ریشههای بنیادین معماری ایرانی، موجب بیگانگی معماری کنونی با بنیادهای مفهومی آن شده است. با تعمق در وجوه این معماری، اصول و تفکر ویژه مستتر در ریاضت هویدا می گردد. با شناخت و تلفیق این اصول با ضرورتهای زندگی امروز، می توان به رویکردی نو برای طرح معماری دست یافت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد معصوم زاده
کارشناس ارشد معماری دانشگاه آزاد -واحد مشهد