مروری بر داربست های زیست تخریب پذیر هیبریدی در مهندسی بافت و ترمیم زخم

پلیمرهای زیست تخریب پذیر دارای کاربردهای بی شماری در زمینه زیست پزشکی به خصوص در زمینه مهندسی بافت و سیستم دارو رسانی هستند. از مهم ترین ویژگی های آن ها غیر سمی بودن، تجزیه پذیری، توانایی حمل دارو، توانایی تحویل دارو و کاربرد وسیع در تولید زخم پوش ها می باشد. در این مقاله مروری اثر برخی از داربست های زیست تخریب پذیر تشکیل شده با خاصیت آنتی باکتریال ، زیست تخریب پذیر، زیست سازگار، دارو رسان و ضد آب بر روی زخم جهت ترمیم بافت مورد مطالعه قرار گرفت. داربست های زیست تخریب پذیر قابلیت هایی در راستای ترمیم بافت و جلوگیری از انتشار باکتری در محل زخم دارند. مطالعه حاضر مقایسه انواع داربست ها با نانو الیاف زیست تخریب پذیر و کاربردهای آن را در ارتباط با انواع داروها و مواد ترمیم کننده مورد مطالعه قرار داده است. کیتوسان، آلژینات، نانوسلولز، پلی کاپرولاکتون(PCL)، پلی لاکتیک اسید(PLA)، ژلاتین، پلی وینیل الکل(PVA)، کلاژن، پلی هیدروکسی آلکاوانات از جمله پرکاربردترین پلیمر ها برای تولید داربست های زیست تخریب پذیر می باشند. مقایسه ها نشان داد کیتوسان به عنوان یک بستر بسیار مناسب برای دارورسانی با خواص آنتی باکتریال، کارکردی تاثیر گذار در ساخت انواع زخم پوش های ضدآب داشته است. شایان ذکر است PVA ، PCL،PLA از مهمترین پلیمرهای زیست تخریب پذیر بودند که در داربست های ترمیم زخم مورد استفاده قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

پلیمرهای زیست تخریب پذیر ، زخم پوش ، دارورسانی ، ترمیم بافت ، آنتی باکتریال