بررسی تاثیر روش تدریس مبتنی بر بازی بر میزان یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی

روش تدریس، از دیرباز تا اکنون به عنوان یکی از عوامل اثر گذار بر یادگیری دانش آموزان، همواره مورد توجه دست اندر کاران نظام تعلیم و تربیت بوده است و تلاش های فراوانی در جهت ابداع روش هایی که بتوانند یادگیری را تسهیل سازند صورت گرفته است. روش تدریس مبتنی بر بازی، یکی از روش های نوین تدریس است. بازی، به عنوان یک فعالیت ذاتی و لذت بخش در کودکان، نقش بسیار مهمی در فرایند یادگیری ایفا می کند. این فعالیت نه تنها به عنوان ابزاری برای سرگرمی، بلکه به عنوان یک بستر تعاملی برای اکتشاف محیط، تقویت مهارت های شناختی و اجتماعی و توسعه خلاقیت کودکان عمل می کند. روش پژوهش حاضر، به روش مروری کتابخانه ای و با کمک تحلیل داده های تجربی است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که طراحی فعالیت های آموزشی مبتنی بر بازی، با در نظر گرفتن ویژگی های رشدی کودکان و اهداف آموزشی، منجر به بهبود قابل توجه یادگیری و تعمیق درک مفاهیم آموزشی می شود. به عنوان مثال، استفاده از بازی های گروهی باعث افزایش مشارکت دانش آموزان و تقویت مهارت های اجتماعی آن ها شده است.

کلیدواژه ها:

بازی ، یادگیری ، تدریس ، روش تدریس