خصوصی سازی بانک های دولتی با مطالعه تطبیقی

خصوصیسازی فرآیندی است که در طی آن مالکیت یک فعالیت، کسب و کار یا خدمات عمومی از بخش عمومی و دولتی به بخش خصوصی منتقل می شود. خصوصیسازی یکی از فراگیرترین سیاست های اقتصادی در سه دهه اخیر در سطح جهانی بوده است که بدلیل آثار و تبعاتش مباحث فراوانی را برانگیخته است. اگرچه این سیاست در ایران پس از ابلاغ سیاست های کلی اصل ۴۴ از سوی مقام معظم رهبری به طور جدی تری مورد توجه قرار گرفته است، اما قبل از آن، یعنی از اولین سالهای دهه ی ۱۳۳۱ نیز بعنوان یکی از محورهای سیاست گذاری توسعه در کشور مطرح بوده است. سیاست خصوصی سازی و واگذاری تصدیگری دولت به بخش خصوصی موجی بوده که از دهه ۱۳۳۱ میلادی آغاز شده است. این موج در برخی کشورها آثار مثبت و در برخی دیگر آثار منفی از خود نشان داده است. در ایران نیز طی سال های اخیر شاهد واگذاری بخش هایی از اقتصاد به بخش خصوصی بوده ایم. یکی از نهادهای فعال در این زمینه نیز بانک صنعت و معدن بوده که در طی چند سال گذشته بخشی از شرکت های تحت پوشش خود را به بخش خصوصی واگذار کرده است. در این مقاله قصد بر این است که وضعیت شرکت های واگذار شده از طرف بانک های مختلف بعد از خصوصی سازی که از روش تحلیلی-توصیفی استفاده شده است، مورد بررسی قرار گیرد. بر اساس نتایج نهایی حاصل شده می توان گفت که هرچند به نظر می رسد که نتیجه ناشی از واگذاری بعضی از شرکت ها مثبت بوده است.

کلیدواژه ها:

خصوصیسازی ، سیاستهای اقتصادی ، بانکهای خصوصی ، ظرفیتهای تولیدی