اثربخشی مشاوره شغلی به شیوه نظریه سازگاری شغلی دیویس بر خودکارآمدی تصمیم گیری مسیر شغلی و رغبت شغلی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی مشاوره شغلی به شیوه نظریه سازگاری شغلی دیویس بر خودکارآمدی تصمیم گیری مسیر شغلی و رغبت شغل ی دانشجویان دانشگاه فرهنگ یان بود. برای این منظور دانشجو یان بومی شهرستان گتوند که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در دانشگاه ها ی فرهنگیان کشور مشغول ب ه تحصیل بودند بصورت دو گروه گواه( ۱۵ نفر) و آزمایش(۱۵ نفر) به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. اعضای گروه آزمایش در جلسات مشاوره شغلی به روش سازگاری دیویس شرکت کردند. اما برای اعضای گروه گواه مداخله خاصی ارائه نشد. اطلاعات حاصل از پرسشنامه خودکارآمدی تصمیم گیری مسیر شغلی بتز، کلین و تیلور و پرسشنامه رغبت شغلی آمابایل و همکارانش با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. می توان نتیجه گرفت مداخله مشاوره شغلی به روش سازگاری دیویس موجب یادگیری مهارت ها، عال یق، رغبت و خصوص یات شخصیتی مراجع م ی شود و برا ی دانشجویان محیطی فراهم م ی شود که م ی تواند با خودکارآمدی باال و با تصمیم گیری و رغبت از راه تجربه های جدید و تخیل هدایت شده دست به تصمیم گیری شغلی بزند و این در انتخاب و مهارت شغلی فرد تاثیر گذار است.

کلیدواژه ها:

مشاوره شغل ی به شیوه سازگاری شغلی دیویس ، خودکارآمدی تصمیم گیری مسیر شغلی ، رغبت شغلی