تاثیر تغییرات اقلیمی بر توسعه شهری و برنامهریزی تاب آور در برابر مخاطرات زیستمحیطی

تغییرات اقلیمی به عنوان یکی از مهمترین چالش های قرن حاضر، ساختارهای شهری را در ابعاد کالبدی، زیستمحیطی، اجتماعی و اقتصادی دستخوش تحولات عمیق کرده است. افزایش دما، تغییر الگوهای بارشی، تشدید رخدادهای حدی مانند سیلاب ها و امواج گرمایی، و افزایش سطح آب دریاها، برنامه ریزی شهری را با چالش های پیچیده ای مواجه ساخته است. در چنین شرایطی، درک تاثیرات این تغییرات بر توسعه شهری و بررسی سازوکارهای مقابله با این بحران، ضرورتی راهبردی محسوب می شود. این پژوهش با هدف بررسی پیامدهای تغییرات اقلیمی بر روند توسعه شهری و تحلیل ضرورت برنامه ریزی تاب آور در برابر مخاطرات زیست محیطی انجام شده است. روش پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مرور منابع علمی معتبر در حوزه برنامه ریزی شهری و تغییرات اقلیمی است. در این راستا، داده های پژوهشی مرتبط با الگوهای اقلیمی، مخاطرات زیست محیطی، مدل های پیش بینی تغییرات جوی و راهکارهای مدیریت شهری بررسی شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که تغییرات اقلیمی تاثیر مستقیمی بر ساختارهای فیزیکی شهرها، زیرساخت های حیاتی، الگوی توزیع جمعیت و پایداری اقتصادی دارد. افزایش شدت و فراوانی رخدادهای اقلیمی موجب افزایش هزینه های مدیریت شهری، تغییر در الگوهای سرمایه گذاری و کاهش تاب آوری مناطق شهری شده است. علاوه بر این، توزیع نابرابر اثرات اقلیمی در شهرها، شکاف های اجتماعی و نابرابری های فضایی را تشدید کرده و منجر به جابه جایی های اجباری جمعیتی شده است. نتایج این پژوهش بر ضرورت بازنگری در سیاست های توسعه شهری و اتخاذ رویکردهای انطباقی در برنامه ریزی تاکید دارد. بدون در نظر گرفتن الزامات جدید اقلیمی، شهرها با بحران های عمیق تری در زمینه های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی روبه رو خواهند شد. ازاین رو، برنامه ریزی شهری باید با استفاده از داده های علمی، راهبردهای تاب آورانه را در ابعاد مختلف طراحی و اجرا کند تا پایداری و کارآمدی ساختارهای شهری در برابر تغییرات اقلیمی تضمین شود.

کلیدواژه ها:

برنامهریزی شهری ، تغییرات اقلیمی ، توسعه پایدار ، مخاطرات زیست محیطی