تاثیر پوششهای گیاهی کاهش اثر جزایر حرارتی شهرها

پدیده جزایر حرارتی شهری یکی از پیامدهای گسترش فضاهای مصنوعی و کاهش پوشش های گیاهی در محیط های شهری است که منجر به افزایش دمای سطحی و تغییرات نامطلوب در تعادل انرژی و اقلیم محلی می شود. پوشش های گیاهی از طریق مکانیسم هایی نظیر افزایش تبخیر-تعرق، تعدیل تابش خورشیدی، تغییر ضریب بازتابش سطحی و بهبود گردش هوای شهری، نقشی اساسی در کاهش شدت این پدیده ایفا می کنند. در این پژوهش، با استفاده از روش کتابخانه ای و مروری، مطالعات پیشین در زمینه تاثیر پوشش های گیاهی بر کاهش اثر جزایر حرارتی شهری مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیل منابع علمی نشان می دهد که مولفه هایی همچون تراکم، ارتفاع، نوع گونه های گیاهی و توزیع فضایی آنها، نقش تعیین کننده ای در کارایی پوشش های سبز در کاهش دمای محیط دارند. به طور خاص، درختان بلند با ایجاد سایه اندازی موثر و افزایش تعرق، نقش مهمی در کاهش دمای سطحی و تعدیل اقلیم خرد ایفا می کنند، در حالی که چمنزارها و پوشش های سبز کوتاه عمدتا از طریق افزایش بازتابش سطحی و کاهش جذب گرما عمل می کنند. یافته های پژوهش های سنجش از دور و مدل سازی های عددی تایید می کنند که توزیع بهینه پوشش های گیاهی در مناطق شهری، نه تنها دمای سطحی را کاهش می دهد، بلکه بر پارامترهای اقلیمی نظیر رطوبت نسبی، سرعت باد و مصرف انرژی در ساختمان ها نیز تاثیرگذار است. بررسی ها نشان می دهد که استفاده از گونه های گیاهی با نرخ تعرق بالا و مقاومت اقلیمی مناسب، تاثیر بیشتری در کاهش دمای محیطی دارد، در حالی که انتخاب نادرست گونه های ناسازگار می تواند منجر به مشکلاتی نظیر افزایش مصرف آب و تغییرات نامطلوب در الگوی جریان هوا شود. در نتیجه، برنامه ریزی شهری در حوزه پوشش های گیاهی باید مبتنی بر داده های اقلیمی، مدل سازی های دقیق و تحلیل اثرات ترمودینامیکی باشد تا کارایی بهینه در کاهش اثر جزایر حرارتی شهری حاصل شود.

کلیدواژه ها:

اقلیم شهری ، پوششهای گیاهی ، جزایر حرارتی ، مدل سازی اقلیمی