مدلسازی و تحلیل تاثیرات زیستمحیطی پروژه های عمرانی با استفاده از فناوریهای نانو

فناوری نانو با دگرگونی در خواص فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی مصالح، چشماندازی نوین در بهینه سازی پروژههای عمرانی و کاهش اثرات زیست محیطی آنها فراهم ساخته است. افزایش نیاز به سازه های پایدار، همراه با چالش های زیست محیطی ناشی از بهره برداری گسترده از منابع طبیعی، لزوم ارزیابی دقیق تاثیرات نانومواد را در این حوزه دوچندان کرده است. در این پژوهش، به بررسی مدل سازی و تحلیل اثرات زیست محیطی پروژه های عمرانی با تمرکز بر فناوری های نانو پرداخته شده است. هدف این پژوهش، بررسی نقش نانومهندسی در کاهش آلایندههای زیست محیطی، افزایش دوام و کارایی سازهها و تحلیل پیامدهای بالقوه آن در اکوسیستم های طبیعی و شهری است. در این راستا، با روش پژوهش کتابخانهای و مروری، داده های موجود در زمینه استفاده از نانومواد در مصالح ساختمانی، سیستمهای تصفیه و فناوری های پایش زیست محیطی گردآوری و تحلیل شده است. یافته ها نشان می دهد که نانوذرات سیلیکا و اک سیدهای فلزی موجب کاهش تخلخل و افزایش مقاومت مصالح در برابر عوامل خورنده شده و درنتیجه، نیاز به تعمیر و جایگزینی را کاهش داده اند. هم چنین، نانوکاتالیست ها و نانوفیلترها با افزایش راندمان حذف آلاینده های آلی و معدنی، عملکرد سیستم های تصفیه را بهبود بخشیدهاند. از سوی دیگر، بررسیها نشان می دهد که برخی نانوذرات، بهویژه نقره و دی اکسید تیتانیوم، در صورت انتشار کنترلنشده، می توانند بر تعادل زیستی محیط های آبی و خاکی اثر منفی بگذارند. نتایج این پژوهش بر ضرورت مدلسازی دقیق رفتار نانومواد در محیط زیست و تدوین استانداردهای ایمنی برای بهکارگیری آن ها در پروژه های عمرانی تاکید دارد. تلفیق فناوری نانو با مدل های پیشرفته ارزیابی زیستمحیطی و اتخ اذ رویکردهای پایدار، می تواند به کاهش مخاطرات احتمالی و افزایش کارایی زیستمحیطی این فناوری در مهندسی عمران منجر شود.

کلیدواژه ها:

ارزیابی زیستمحیطی ، فناوری نانو ، مدل سازی ، نانومهندسی