روشهای نوین جذب و ذخیره آب باران در محیط های شهری جهت مقابله با بحران کمآبی

پیشرفتهای سریع شهری و تغییرات اقلیمی در سالهای اخیر، موجب تشدید بحران کمآبی در بسیاری از مناطق شهری شده است. این بحران به ویژه در کلان شهرها که با رشد سریع زیرساختهای نفوذناپذیر و کاهش کیفیت منابع آب مواجه هستند، به یک چالش جدی تبدیل شده است. در این میان، بهره برداری از آب باران به عنوان یک راهکار پایدار برای مقابله با بحران کمآبی، مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق، به بررسی روش های نوین جذب و ذخیره آب باران در محیط های شهری پرداخته شده و تحلیل هایی درخصوص چالش ها و راهکارهای مختلف برای بهبود مدیریت منابع آب شهری ارائه گردیده است. هدف این پژوهش، بررسی و تحلیل فناوری های نوین در زمینه جذب و ذخیره آب باران با استفاده از روش های کتابخانه ای و مروری است. این تحقیق ضمن جمع آوری و تحلیل داده های موجود در منابع علمی معتبر، به بررسی روش های مختلف ذخیره سازی آب باران در محیط های شهری نظیر سیستم های نفوذپذیر، بامهای سبز، مخازن زیرزمینی، و استفاده از فناوری های نانو برای تصفیه و ذخیره آب پرداخته است. یافته ها نشان می دهند که استفاده از این فناوری ها می تواند ضمن کاهش بار هیدرولیکی بر شبکه های زهکشی، کیفیت آب را بهبود بخشد و به تغذیه سفره های زیرزمینی کمک کند. همچنین، این روش ها می توانند نقش مهمی در کاهش اثرات منفی سیلاب ها و فرسایش خاک ایفا کنند. در نتیجه، استفاده از سامانه های جذب و ذخیره آب باران می تواند به کاهش وابستگی به منابع آب خارجی و افزایش بهره وری منابع آبی شهری کمک کند. نتیجه گیری این تحقیق نشان می دهد که به کارگیری روش های نوین جذب آب باران با توجه به خصوصیات فیزیکی و اقلیمی هر منطقه، می تواند به عنوان راهکاری موثر برای مدیریت منابع آب شهری و کاهش بحران کمآبی در آینده عمل کند.

کلیدواژه ها:

بامهای سبز ، فناوریهای نانو ، سیستم های نفوذپذیر ، ذخیره سازی آب باران