بررسی راهکارهای جهانی بازآفرینی شهری و توسعه پایدار

بازآفرینی شهری به عنوان یک راهبرد کلیدی در مدیریت تحولات شهری، نقش اساسی در ایجاد تعادل میان توسعه کالبدی، عدالت اجتماعی و حفاظت زیست محیطی ایفا می کند. در دهه های اخیر، افزایش چالش های مرتبط با فرسودگی بافت های شهری، نابرابری های فضایی و فشارهای زیست محیطی، اهمیت اتخاذ سیاست های جامع و داده محور را در این حوزه دوچندان کرده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تطبیقی راهکارهای جهانی بازآفرینی شهری و تحلیل میزان همگرایی این راهکارها با اصول توسعه پایدار است. در این راستا، پژوهش با روش کتابخانه ای و مروری، به تحلیل اسناد علمی، مقالات پژوهشی و گزارش های بین المللی پرداخته و روندهای کلان جهانی در این حوزه را مورد ارزیابی قرار داده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که موفق ترین مدل های بازآفرینی شهری در سطح جهانی بر مبنای سیاست های یکپارچه، بهره گیری از فناوری های هوشمند و هماهنگی میان نهادهای دولتی و خصوصی اجرا شده اند. در این مدل ها، تحلیل داده های کلان، نقش محوری در تدوین سیاست های بازآفرینی ایفا کرده و منجر به افزایش کارایی در تخصیص منابع، کاهش هزینه های اجرایی و ارتقای کیفیت زندگی شهری شده است. در مقابل، رویکردهای سنتی و مداخلات مقطعی، نه تنها موجب هدررفت منابع شده اند، بلکه در بسیاری از موارد به تشدید نابرابری های فضایی و افزایش چالش های زیست محیطی منجر گردیده اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که موفقیت راهکارهای بازآفرینی شهری وابسته به اتخاذ رویکردی داده محور، هماهنگ و مبتنی بر اصول پایداری است. در این راستا، بهره گیری از فناوری های نوین، اصلاح نظام های حکمرانی و تدوین سیاست های مبتنی بر شواهد علمی، از جمله الزامات اساسی در تحقق بازآفرینی شهری پایدار محسوب می شوند. مطالعه تطبیقی تجربیات جهانی و تحلیل ساختارهای نهادی موثر، راهگشای تدوین الگوهای کارآمد برای مدیریت تحولات شهری در راستای توسعه های متوازن و پایدار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری ، توسعه پایدار ، فناوری های هوشمند ، نابرابری فضایی