نقش مشارکت الکترونیکی شهروندان در فرآیند سیاستگذاری شهرهای هوشمند
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 65
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IDEACONF11_050
تاریخ نمایه سازی: 17 فروردین 1404
چکیده مقاله:
مشارکت الکترونیکی شهروندان به عنوان یکی از ارکان اساسی حکمرانی داده محور، نقشی تعیین کننده در فرآیند سیاست گذاری شهرهای هوشمند ایفا می کند. بهره گیری از فناوری های دیجیتال در تعاملات شهروندی، به نهادهای دولتی این امکان را می دهد که فرآیندهای تصمیم گیری را بر پایه ی داده های واقعی و نظرات عمومی بهینه سازی کنند. با این حال، میزان اثربخشی این مشارکت به عواملی همچون زیرساخت های فناوری، شفافیت فرآیندهای مدیریتی، امنیت داده ها و نحوه ی پردازش اطلاعات شهروندی وابسته است. در این پژوهش، تلاش شده است تا نقش مشارکت الکترونیکی در سیاست گذاری شهری مورد بررسی قرار گیرد و چالش های اساسی این حوزه تحلیل شود. این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای و مروری، اسناد و مطالعات مرتبط با مشارکت الکترونیکی در شهرهای هوشمند را مورد بررسی قرار داده است. ابتدا مبانی نظری مرتبط با حکمرانی دیجیتال و نقش داده های شهروندی در فرآیندهای تصمیم گیری تحلیل شده و سپس مدل های مختلف مشارکت الکترونیکی، از جمله بسترهای مبتنی بر بالکچین، کالن داده ها و اینترنت اشیا مورد مطالعه قرار گرفته اند. در ادامه، چالش های حقوقی، امنیتی و مدیریتی مرتبط با این حوزه بررسی شده و تاثیر عوامل فرهنگی و ساختاری بر میزان کارآمدی مشارکت الکترونیکی تحلیل شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که موفقیت مدل های مشارکت الکترونیکی، وابسته به یکپارچگی سیستم های داده محور، شفافیت فرآیندهای سیاست گذاری و اعتماد عمومی به سازوکارهای دیجیتال است. همچنین، ساختارهای متمرکز حکمرانی دیجیتال، ظرفیت تعامل دوسویه ی میان شهروندان و مدیران شهری را محدود کرده و موجب کاهش کیفیت داده های مشارکتی می شود. در مقابل، مدل های غیرمتمرکز و مبتنی بر فناوری های نوین، امکان پردازش کارآمدتر داده های شهروندی و بهبود فرآیندهای تصمیم گیری را فراهم می کنند. در مجموع، مشارکت الکترونیکی زمانی می تواند به ابزاری موثر در سیاست گذاری شهرهای هوشمند تبدیل شود که عالوه بر فراهم سازی بسترهای فناورانه ی مناسب، چالش های امنیتی، حقوقی و مدیریتی آن نیز به طور همزمان مورد توجه قرار گیرد. در غیر این صورت، این سازوکار صرفا به ابزاری سطحی و نمادین تبدیل خواهد شد که تاثیر قابل توجهی بر سیاست گذاری شهری نخواهد داشت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رسول افشاری
مسئول ناحیه سه شهرداری منطقه یک همدان، همدان، ایران