بتنهای مقاوم در برابر زلزله: فناوری های نوین و روشهای بهبود عملکرد لرزه ای

بتن به عنوان یکی از اساسیترین مصالح ساختمانی، همواره تحت تاث یر بارهای دینامیکی ناشی از زلزله قرار دارد و عملکرد مکانیکی آن نقشی تعیینکننده در پایدا ری و ایمنی سازهها ایفا می کند. ضعف ذاتی بتن در برابر نیروهای کششی و رفتار ترد آن در مواجهه با بارهای متناوب، منجر به توسعه فناوریهای نوین در جهت بهبود مقاومت لرزهای این ماده شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی فناوری های نوین و روشهای بهبود عملکرد لرزه ای بتن، به تحلیل علمی و تخصصی جدیدترین دستاوردهای مهندسی بتن پرداخته است. در این مطالعه، با استفاده از روش پژوهش کتابخانهای و مروری، داده های معتبر از مقالات علمی، گزارشهای تحقیقاتی و استانداردهای بینالمللی گردآوری و مورد بررسی قرار گرفته اند. یافتهها نشان می دهند که استفاده از نانوذرات، افزودنیهای پلیمری و الیاف مهندسی شده، تاثیر بسزایی در بهبود پیوستگی ماتریس سیمانی، افزایش ظرفیت جذب انرژی و کاهش گسترش ترکهای بحران ی دارد. افزون بر این، بتنهای خودترمیم شونده به واسطه قابلیت بازیابی مقاومت ساختاری، نقش مهمی در افزایش دوام و کاهش هزینههای تعمیراتی ایفا می کنند. تحلیلهای عددی نیز نشان داده اند که ترکیب بتنهای فوق توانمند با سیستمهای تقویتی بهینه شده، موجب افزایش سختی جا نبی و کاهش تغییرمکانهای ماندگار سازههای بتنی تحت بارهای لرزه ای میشود. بررسی رفت ار اندرکنشی این بتنها با سازه های مختلف نشان میدهد که توزیع تنش و تغییرشکل در آنها بهینه تر بوده و احتمال ناپایداری سازهای کاهش می یابد. در مجموع، استفاده از فناوریهای نوین در طراحی و ساخت بتن های مقاوم در برابر زلزله، گامی موثر در جهت ارتقای ایمنی سازهها و کاهش خسارات ناشی از زلزله محسوب می شود. این یافتهها می توانند در تدوین دستورالعملهای جدید برای بهبود طراحی سازه های بتنی مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

بتنهای خودترمیم شونده ، بتنهای فوق توانمند ، نانوذرات ، مقاومت لرزه ای