تاریخ پل سازی در ایران

محوطه پل های تاریخی اکثرا جز محوطه های میراث فرهنگی (Cultural Heritage Sites) عالوه بر آن که توسط انسانها ساخته شده اند و گواه تاریخی و مراوادات یک ملت به شمار می روند، مثال هایی از خلاقیت و روشهای بومی حل مسئله و نشان دهنده ی تحولات مهم تاریخی نیز هستند. بخشی از این پل ها که به عنوان عناصر تاریخی ،معماری وطبیعی شناخته شده اند. این آثار درهمه ی کشورها به عنوان بقایا و نشانه های تمدن بشری، هم به عنوان آثار ملی – فرهنگی و هم به عنوان جاذبه های گردشگری و جذب درآمد و هم به عنوان تاسیسات و تجهیزات شهری (عبور ومرور و سد و ....) مورد توجه سیاست گذاران و سازمان های بین المللی مانند سازمان فرهنگی ملل متحد (یونسکو ) قراردارند. یونسکو ، آثار تاریخی را اینگونه معرفی می نماید” میراث ما از گذشته ، آنچه اکنون با آن زندگی می کنیم و هر آن چه برای نسل های آینده باقی می گذاریم. میراث طبیعی وتاریخی ما هر دو منابع غیرقابل بازگشت زندگی اند”. بر اساس این تعریف، یونسکو تصمیم دارد با تالش برای شناسایی ، محافظت و نگهداری از میراث طبیعی در سرتاسر جهان ، ارزش واالی آن را برای نسل های بشر نمایان سازد. پل از گذشته همچون یک گونه معماری، همواره به عنان عامل ارتباطی وجود داشته و کاربردی بودن آن موجب شده است تا پژوهشگران کمتر به جنبه محیطی – تاریخی بستر طبیعی آن توجه کنند. این پژوهش به دنبال بازخوانی تاریخ پل سازی در ایران میباشد

کلیدواژه ها:

پل ، سازه ، رودخانه