شهرهای بدون خودرو: گذر از حمل و نقل سنتی به پایدار با کمک فناوری

شهرهای بدون خودرو به عنوان یک الگوی نوین در برنامهریزی شهری، با هدف کاهش آلودگی هوا، ترافیک و وابستگی به سوختهای فسیلی، به طور فزاینده ای در دستور کار بسیاری از دولتها و طراحان شهری قرار گرفته است. این مدل شهری بر استفاده از فناوریهای نوین، مانند سیستم های حمل و نقل هوشمند، خودروهای خودران و اینترنت اشیاء تاکید دارد. در این پژوهش، تلاش شده است تا چگونگی گذر از سیستم های حمل و نقل سنتی به سیستم های پایدار شهری با استفاده از فناوریهای پیشرفته بررسی شود. هدف اصلی این تحقیق تحلیل ابعاد مختلف تحولی است که در نتیجه پیاده سازی مدل شهرهای بدون خودرو در فضای شهری به وجود می آید و بررسی چالش ها و فرصت های آن در جهت ایجاد شهری هوشمند، کارآمد و پایدار است. روش پژوهش به صورت کتابخانه ای و مروری انجام شده است که در آن از منابع معتبر علمی، مقالات و گزارش های جهانی استفاده شده تا تحولات و روندهای فناوری در حمل و نقل شهری تحلیل گردد. یافته های تحقیق نشان می دهند که استفاده از فناوریهای مبتنی بر داده های کلان و اینترنت اشیاء می تواند به ایجاد الگوهای بهینه حمل و نقل شهری منجر شود و در کنار آن با پیاده سازی سیستم های حمل و نقل خودران، به کاهش ترافیک و مصرف سوخت های فسیلی کمک خواهد کرد. همچنین، به کارگیری این فناوری ها نه تنها موجب بهبود کیفیت زندگی شهری می شود بلکه در کاهش اثرات منفی زیست محیطی و اقتصادی نیز نقش موثری ایفا خواهد کرد. در نتیجه، به کارگیری فناوریهای نوین در ساختارهای حمل و نقل شهری و حرکت به سمت ایجاد شهرهای بدون خودرو، می تواند تحولی چشمگیر در بهبود وضعیت زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی شهرها ایجاد کند و آن ها را به الگوهایی جهانی برای توسعه پایدار تبدیل کند.

کلیدواژه ها:

دادههای کلان ، حمل و نقل هوشمند ، خودروهای خودران ، شهرهای پایدار