اصول، مفروضات و قیود حسابداری

اصول، مفروضات و قیود حسابداری به عنوان سه رکن اصلی در چارچوب نظری استانداردهای حسابداری، نقشی اساسی در جهت دهی به گزارشگری مالی دارند. اصول حسابداری، مانند اصل تحقق درآمد و اصل بهای تمامشده تاریخی، به عنوان مبانی نظری ثابت، زیربنای تدوین استانداردها را فراهم می کنند و چارچوبی برای هماهنگی، انسجام و قابلیت مقایسه اطلاعات مالی ارائه می دهند. مفروضات حسابداری، همچون فرض تداوم فعالیت و فرض دوره مالی، پیش فرض های مفهومی هستند که اجرای اصول را در گزارشگری مالی ممکن می سازند. این مفروضات، ضمن تعریف محیط کاربرد اصول، استفاده از استانداردهای حسابداری را در شرایط مختلف تسهیل می کنند. قیود حسابداری، از جمله اصل محافظه کاری و قید اهمیت نسبی، به عنوان محدودیت های عملیاتی، نحوه استفاده از اصول و مفروضات را در عمل هدایت می کنند. این قیود با مدیریت ریسک اطلاعات مالی و افزایش قابلیت اعتماد، نقش مهمی در بهبود کیفیت گزارشگری مالی ایفا می کنند. مقاله حاضر با هدف تحلیل تفاوت ها و تعامل میان این سه مفهوم، جایگاه آنها را در استانداردهای حسابداری ایران بررسی کرده و تاثیر آنها بر کیفیت گزارشگری مالی را از منظر نظری و کاربردی تحلیل می کند.

کلیدواژه ها:

اصول حسابداری ایران ، مفروضات حسابداری ، قیود حسابداری ، استانداردهای حسابداری ، گزارشگری مالی