اثر تمرینات هوازی، مقاومتی بر شاخص های سندرم متابولیک ،ترکیب بدن و برخی عوامل آمادگی جسمانی در زنان چاق

هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرینات هوازی، مقاومتی بر شاخص های سندرم متابولیک ،ترکیب بدن و برخی عوامل آمادگی جسمانی در زنان چاق بود. ۳۰ نفر زن مبتلا به چاقی (با میانگین سنی۳/۶±۸/۳۲، قد ۶±۵/۱۶۱، وزن ۲/۶±۴۲/۷۸) آزمودنی های تحقیق حاضر را تشکیل می دادند، این آزمودنی ها از طریق اطلاع رسانی در سطح باشگاه های شهر رشت انتخاب شده بودند، به طور تصافی در دو گروه تمرینات هوازی-مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. شاخص های ترکیب بدن: BMI، WHR، درصدچربی ، عوامل آمادگی جسمانی: استقامت عضلانی توان بی هوازی (پرش سارجنت)، توان هوازی (آزمون پله هوازی) به عمل آمد و شاخص های سندروم متابولیک مورد اندازه گیری قرار گرفت. تمرینات مقاومتی با شدت ۶۰ تا ۸۰ درصد یک تکرار بیشینه و تمرینات هوازی شامل رکاب زدن روی دوچرخه ثابت با شدت ۵۰ تا ۶۰ درصد ضربان قلب بیشینه انجام شد. مدت زمان کل تحقیق به صورت ۳ جلسه تمرین در ۸ هفته بود که هر جلسه ۴۵ دقیقه طول کشید. برای مقایسه نتایج قبل و بعد از مداخله تمرینی در هر گروه، از آزمون آماری t همبسته و ویلکاکسون و برای مقایسه نتایج دو گروه با یکدیگر، از آزمون t مستقل و یومن ویتنی استفاده شد. سطح معنی داری ۰۵/۰P< تعیین گردید.یافته های پژوهش حاضر نشان داد که میانگین تغییرات HDL (۳۹۹/۰ =p)، BMI (۰۸۷/۰ =p) ، درصدچربی بدن(۲۱۵/۰ =p)، مقاومت به انسولین (۱۱۵/۰ =p) و بی هوازی (۱۱۱/۰ =p) بین گروهی و درون گروهی معنی دار نبود. اما WHR (۵۶۷/۰ =p) تفاوت معنی دار در پیش آزمون نسبت به پس آزمون در گروه تجربی داشت. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که هشت هفته تمرین مقاومتی-هوازی می تواند بر بهبود شاخص های فشارخون سیستولی و دیاستولی، LDL، قند خون ناشتا، استقامت عضلانی و توان هوازی زنان مبتلا به چاقی موثر باشد همچنین نشان داد که تاثیر معنی داری بر HDL، BMI، WHR، درصدچربی بدن، مقاومت به انسولین و توان عمودی این آزمودنی ها نداشته است.

کلیدواژه ها:

تمرینات هوازی-مقاومتی ، سندرم متابولیک ، آمادگی جسمانی ، زنان چاق