ارتقای جایگاه و نقش ترییت خانواده و مشارکت آن با نظام تعلیم و تربیت رسمی

ارتقای جایگاه و نقش تربیت خانواده و مشارکت آن با نظام تعلیم و تربیت رسمی، موضوعی حیاتی در عرصه آموزش و پرورش امروزی است. خانواده به عنوان اولین و مهم ترین نهاد تربیتی، نقشی بی بدیل در شکل گیری شخصیت، ارزش ها و باورهای کودکان ایفا می کند. این نقش حتی با ورود کودک به نظام آموزش رسمی، همچنان ادامه می یابد و تاثیر عمیقی بر موفقیت تحصیلی و رشد همه جانبه فرزندان دارد. از این رو، ضروری است که نظام آموزشی، خانواده را نه به عنوان یک عامل خارجی، بلکه به عنوان شریکی اساسی در فرآیند تعلیم و تربیت به رسمیت بشناسد و از ظرفیت های آن بهره مند شود. مشارکت فعال خانواده در امر تعلیم و تربیت می تواند به شکل های مختلفی صورت گیرد، از جمله حضور در جلسات مشاوره با معلمان، مشارکت در برنامه ریزی های آموزشی و کمک به انجام تکالیف در خانه. برای تحقق این هدف، لازم است نظام آموزشی برنامه های جامع و هدفمندی را برای آموزش و توانمندسازی والدین طراحی کند. این برنامه ها باید شامل آموزش مهارت های فرزندپروری، آشنایی با روش های نوین آموزشی، و چگونگی حمایت از یادگیری کودک در خانه باشد. همچنین، مدارس باید فضایی باز و پذیرا برای حضور و مشارکت والدین ایجاد کنند و از دانش، تجربه و مهارت های آنها در جهت غنی سازی محیط آموزشی بهره ببرند. علاوه بر این، ضروری است که سیاست گذاران آموزشی، قوانین و مقررات لازم را برای تسهیل و تشویق مشارکت خانواده ها در نظام آموزشی تدوین کنند. این امر می تواند شامل ایجاد ساختارهای رسمی برای مشارکت والدین در تصمیم گیری های مدرسه، تخصیص بودجه برای برنامه های مشارکتی، و ارزیابی مستمر اثربخشی این برنامه ها باشد.

کلیدواژه ها:

تربیت ، خانواده ، مشارکت ، تعلیم و تربیت رسمی.