شبکه های اجتماعی و یادگیری مشارکتی: مدل های نوین آموزشی آینده

در عصر دیجیتال، شبکه های اجتماعی به عنوان ابزاری قدرتمند در فرایندهای یادگیری مشارکتی نقش بسزایی ایفا کرده اند. این پژوهش به بررسی تاثیر شبکه های اجتماعی بر یادگیری مشارکتی پرداخته و مدل های نوین آموزشی آینده را مورد تحلیل قرار می دهد. با رشد فناوری های ارتباطی، ابزارهایی همچون تلگرام، واتساپ، لینکدین و اینستاگرام به بستری برای تبادل دانش، تعامل بین یادگیرندگان و ارتقای مهارت های آموزشی تبدیل شده اند.یادگیری مشارکتی به عنوان رویکردی تعاملی، باعث تقویت تفکر انتقادی، مسئولیت پذیری گروهی و افزایش تعاملات اجتماعی در میان دانشجویان و دانش آموزان می شود. در این مقاله، با بهره گیری از نظریه های یادگیری اجتماعی بندورا و ساخت گرایی ویگوتسکی، به بررسی چگونگی تاثیرگذاری شبکه های اجتماعی بر فرایند یادگیری پرداخته شده است. همچنین، مدل های نوین آموزشی نظیر یادگیری ترکیبی (Blended Learning)، یادگیری مبتنی بر پروژه (Project-Based Learning) و یادگیری خودراهبر (Self-Directed Learning) در بستر شبکه های اجتماعی تحلیل شده اند.نتایج پژوهش نشان می دهد که شبکه های اجتماعی می توانند فرصت های آموزشی گسترده ای فراهم آورند؛ از جمله امکان تعامل فوری، اشتراک گذاری محتواهای آموزشی چندرسانه ای، دسترسی آسان به منابع علمی و افزایش یادگیری غیررسمی. با این حال، چالش هایی نظیر عدم نظارت بر محتوای منتشرشده، حواس پرتی ناشی از محیط مجازی و وابستگی بیش ازحد به فناوری نیز از موانع استفاده موثر از این ابزارها در آموزش هستند.در نهایت، این مقاله پیشنهادهایی برای بهبود بهره گیری از شبکه های اجتماعی در یادگیری مشارکتی ارائه می دهد. از جمله این راهکارها می توان به طراحی محیط های آموزشی تعاملی، به کارگیری روش های نظارتی بر محتوا، و ایجاد انگیزه برای مشارکت فعال یادگیرندگان اشاره کرد. با توجه به پیشرفت های فناوری و نقش روزافزون شبکه های اجتماعی در زندگی روزمره، به نظر می رسد که مدل های نوین آموزشی آینده بر پایه ی این ابزارهای دیجیتال شکل خواهند گرفت.کلمات کلیدی:

کلیدواژه ها:

شبکه های اجتماعی ، یادگیری مشارکتی ، مدل های نوین آموزشی ، یادگیری دیجیتال ، تعامل اجتماعی