مروری بر ارزشیابی توصفی و کاربرد آن در نظام آموزشی

پیشینه و اهداف: به دنبال به چندین نکته مهم در آموزشگاه ها در فرآیند تدریس از شناسایی از موضوعات مهم در آموزش است. در گذشته های به چند دهه اخیر نظام آموزشی با نقص هایی در ارزشیابی مواجه بوده است. معلمان معمولا به ارزشیابی تراکمی در پایان فرآیند تدریس و با نگرش سنتی و یادگیری محدود به نمره های امتحانی توجه داشته اند. روش ها: این پژوهش به مروری بر تاریخچه ارزشیابی توصفی در ایران و ویژگی های مهم آن می پردازد. برای جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای و جست وجو در پایگاه های داده داخلی و خارجی مانند علم نت، سیویلیکا، انسانی و گوگل اسکولار استفاده شد. یافته ها: نقطه پایانی بیانگر آن بود که ارزشیابی توصفی نخستین بار در ایران همسو با تغییرات جدید در سال تحصیلی ۸۱-۸۲ آغاز شد و طی فرآیند تحقیق و پژوهش توسط محققان سرانجام در سال ۱۳۹۱ برای اجرای سراسری به مدارس ابلاغ شد. عملکردگرایی، کیفی بودن و همه جانبه نگری است و این ویژگی ها مهم ترین ویژگی های ارزشیابی توصفی خواهد بود. نتیجه گیری: در مجموع، نتیجه نشان می دهد که مدارسی که از ارزشیابی توصفی استفاده کرده اند با توجه به فعالیت دانش آموزان در طی ۱۰ سال اجرای طرح، مشکلات ناشی از شیوه ها و روش های اجرای طرح، عدم آموزش دقیق معلمان و اولیا و فراگیر کمبود امکانات روبرو بوده اند.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی کیفی ، ارزشیابی توصفی ، فرآیند یادگیری