تاثیر عینک بدبینی معلمان بر عملکرد دانش آموزان در محیط کلاس

این مقاله به بررسی تاثیر عینک بدبینی معلمان بر عملکرد دانش آموزان در محیط کلاس می پردازد. عینک بدبینی به عنوان نگرش منفی و پیش داورانه معلمان نسبت به توانایی ها و رفتار دانش آموزان تعریف می شود که می تواند تاثیرات عمیقی بر فرآیند یادگیری و عملکرد آن ها داشته باشد. پژوهش حاضر با استفاده از روش های کیفی و کمی، داده های لازم را از طریق مشاهده کلاسی، مصاحبه با معلمان و دانش آموزان، و پرسشنامه های استاندارد جمع آوری کرده است. یافته ها نشان می دهند که معلمانی که با عینک بدبینی به دانش آموزان نگاه می کنند، اغلب انتظارات پایین تری از آن ها دارند و این موضوع منجر به کاهش انگیزه، اعتماد به نفس و مشارکت فعال دانش آموزان در فعالیت های کلاسی می شود. همچنین، این نگرش منفی می تواند به ایجاد جو نامطلوب در کلاس و افزایش اضطراب دانش آموزان منجر شود. از سوی دیگر، دانش آموزانی که تحت تاثیر این نگرش قرار می گیرند، ممکن است عملکرد تحصیلی ضعیف تری از خود نشان دهند و حتی به سمت رفتارهای نامناسب یا بی تفاوتی نسبت به درس سوق داده شوند. این پژوهش بر اهمیت آگاهی معلمان از تاثیر نگرش های خود بر دانش آموزان تاکید می کند و پیشنهاد می کند که برنامه های آموزشی برای معلمان در جهت کاهش پیش داوری ها و تقویت نگرش مثبت نسبت به دانش آموزان طراحی شود. در نهایت، ایجاد محیطی حمایتی و تشویق کننده در کلاس درس می تواند به بهبود عملکرد دانش آموزان و ارتقای کیفیت آموزش کمک کند.

کلیدواژه ها:

عینک بدبینی ، عملکرد دانش آموزان ، محیط کلاس ، نگرش معلمان ، پیش داوری ، انگیزه تحصیلی