تاثیر آموزش خودشفقت ورزی و روان درمانی مثبت گرا بر تحمل هیجانی پریشانی و تاب آوری در زنان مبتلا به اختلال پانیک (مطالعه موردی شهرستان کرمانشاه)

هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش خودشفقت ورزی و روان درمانی مثبت گرا بر تحمل هیجانی پریشانی و تاب آوری در زنان مبتلا به اختلال پانیک بود. پژوهش حاضر از لحاظ گردآوری و تجزیه و تحلیل داده ها از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش زنان مبتلا به اختلال پانیک شهر کرمانشاه بود. نمونه آماری پژوهش حاضر به روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک در دسترس تعداد ۴۰ نفر انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده های پژوهش از مقیاس پرسشنامه آزمون پرسشنامه تحمل پریشانی هیجانی (DTS) ، آزمون مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون(۲۰۱۸) استفاده و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آمار استنباطی آزمون کولموگروف اسمیرنوف و بررسی فرضیه های پژوهش با کمک نرم افزار SPSS ویراست ۲۶ با میزان آلفا (مقدار خطای) ۰۵/۰ و سطح اطمینان ۹۵ درصد (۹۵%) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل نشان دادند که یافته های پژوهش نشان دادندیافته ها نشان داد روان درمانی مثبت نگر در گروه آزمایش رشد معنا داری بر تاب آوری و تحمل هیجانی پریشانی در زنان مبتلا به اختلال پانیک شهر کرمانشاه بر افزایش نمرات در مرحله پس آزمون دارد . همچنین آموزش خودشفقت ورزی نیز تاثیر معنا داری بر تاب آوری و تحمل هیجانی پریشانی در زنان مبتلا به اختلال پانیک شهر کرمانشاه در افزایش نمرات مرحله پس آزمون داشت. میزان تاثیر روان درمانی مثبت نگر در گروه آزمایش بر تاب آوری و تحمل هیجانی پریشانی به ترتیب ۶۸و ۷۳ درصد و میزان تاثیر خود شفقت ورزی در گروه آزمایش بر تاب آوری و تحمل هیجانی پریشانی به ترتیب ۴/۹۴و ۶/۴۲ درصد بوده است .لذا این نتایج باید مورد توجه مراکز کلینیک روانشناختی و مطب های روانپزشکی قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

خودشفقت ورزی ، روان درمانی مثبت گرا ، تاب آوری ، تنظیم هیجانی ، تحمل هیجانی پریشانی ، زنان ، اختلال پانیک