موانع برون زبانی انتقال پیام در بازنویسی های معاصر کلیله ودمنه بر اساس نظریه نیومارک (مطالعه موردی: بازنویسی میرزا رضایی)

متون ادبی کلاسیک بازتاب باورها، فرهنگ و به طورکلی جهان بینی گذشته یک ملت است و هدف از بازنویسی این متون، آشناکردن مخاطبان غیرحرفه ای با ادبیات است؛ از این رو بررسی و نقد بازنویسی ها از اهمیت بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر، بر آن است تا با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به بررسی و نقد متون بازنویسی کلیله ودمنه - مطالعه موردی بازنویسی میرزا رضایی - بر اساس نظریه فرهنگی نیومارک بپردازد تا مشخص شود مولفه هایی که نیومارک در سطح برون زبانی (فرهنگی) برشمرده است، چقدر در بازنویسی های کلیله ودمنه می توانند مانع انتقال پیام باشند. برای نیل به این هدف در گام اول، مولفه های نیومارک در متن اصلی و بازنویسی شناسایی شد و در گام دوم مقدار اطلاعاتی که باید از ساخت زبانی متن اصلی به متن بازنویسی منتقل شود، استخراج گردید و در گام پایانی این اطلاعات با متن بازنویسی مقایسه و تحلیل شد. یافته ها نشان می دهد در اکثر موارد انتقال اطلاعات اجتماعی و فرهنگی متن اصلی بر پایه آنچه نیومارک نام برده است، برای بازنویس میسر نشده است. به نظر می رسد یکی از موانع قابل توجه برای انتقال پیام متن اصلی، برگردان این نوع اطلاعات واژگانی و ساختاری، در بازنویسی های کلیله ودمنه است.

کلیدواژه ها:

کلیله ودمنه ، نقد بازنویسی ، انتقال پیام ، نقد ترجمه ، نیومارک ، موانع برون زبانی