بررسی تاثیر هوش هیجانی بر تاب آوری و پرخاشگری

هوش هیجانی به عنوان توانایی شناخت، درک و مدیریت احساسات خود و دیگران، نقش مهمی در سلامت روانی و اجتماعی افراد ایفا می کند. پژوهش ها نشان داده اند که هوش هیجانی بالا با افزایش تاب آوری و کاهش پرخاشگری ارتباط دارد. تاب آوری به معنای توانایی مقابله با چالش ها، بازگشت از ناکامی ها و حفظ تعادل روانی در شرایط دشوار است. افرادی که از سطح بالایی از هوش هیجانی برخوردارند، بهتر می توانند استرس ها و فشارهای روانی را مدیریت کرده و در مواجهه با مشکلات، رویکردی مثبت و سازگارانه اتخاذ کنند. مهارت هایی مانند خودآگاهی، همدلی و تنظیم هیجانی، به افراد کمک می کنند تا در برابر موقعیت های ناگوار، آرامش خود را حفظ کرده و واکنش های سنجیده تری نشان دهند. در مقابل، پرخاشگری که به صورت رفتارهای آسیب زا و واکنش های نامناسب نسبت به دیگران بروز می یابد، با سطح پایین هوش هیجانی مرتبط است. افرادی که توانایی کمی در مدیریت هیجانات خود دارند، در برابر استرس و ناکامی، بیشتر رفتارهای تهاجمی از خود نشان می دهند. ناتوانی در شناسایی و کنترل احساسات منفی مانند خشم و اضطراب، می تواند به بروز رفتارهای پرخاشگرانه منجر شود. از سوی دیگر، هوش هیجانی بالا با تقویت مهارت های حل مسئله و ارتباط موثر، موجب کاهش رفتارهای خشونت آمیز و بهبود تعاملات اجتماعی می شود. بنابراین، آموزش و تقویت هوش هیجانی می تواند به عنوان یک راهکار موثر برای افزایش تاب آوری و کاهش پرخاشگری در افراد به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، تاب آوری ، پرخاشگری