مروری بر فاکتورهای ذهن آگاهی و خودآگاهی بر کارائی بازخورد خود کنترلی در فرایند یادگیری

تا سی سال اخیر این تکنیک ها بیشتر از تمرین مهارت­های روانی که متاثر از تئوری­های شناختی-رفتاری هستند، سرچشمه می­گرفتند. اخیرا رغبت به مداخله­های مبتنی بر ذهن آگاهی در بین روانشناسان ورزش افزایش یافته است. لانگر (۲۰۰۰) ذهن آگاهی را این گونه تعریف می کند: “حالت منعطف ذهن که فعالانه فرد در زمان حال درگیر شده، مسائل جدید را شناسایی کرده و به مفاهیم حساس می شود”. خود آگاهی، عزت نفس واعتماد به نفس شاخص های اساسی توانمندی هاوضعف های هر انسان است. این سه ویژگی فرد را قادر می سازد که فرصت های زندگی اش را مغتنم شمرده وبرای مقابله با خطرات احتمالی آماده باشدبه خانواده و جامعه اش بیندیشد ونگران مشکلاتی که در اطرافش وجود دارد باشد وبه چاره اندیشی بپردازد. به طور دقیق تر ذهن آگاهی به عنوان توجه ارادی، در زمان حال و بدون قضاوت تعریف می شود. ذهن آگاهی، مشاهده بدون قضاوت جریان مداوم محرک های درونی و بیرونی می باشد. نکته مشترک این تعریف ها، مشارکت فعال و ارادی ذهن در طول ذهن آگاهی است. به نظر می رسد چنین مشارکت بسط داده شده ذهن، برخلاف ذهن نا آگاه (انجام تکالیف بطور خودکار مبتنی بر تجربه کسب شده پیشین)، برای یادگیری سودمند می باشد. دیگر جنبه ذهن آگاهی تمرکز بر لحظه حاضر است که با عملکرد ورزشی مرتبط می باشد، زیرا اجازه می دهد فرد عوامل حواس پرت گذشته و آینده و دیگر رویداد های جاری را حذف کند. توجه بدون قضاوت از مولفه های مهم ذهن آگاهی است که می تواند بر عملکرد ورزشی موثر باشد. ادوارد، کینگستون، هاردی و گود (۲۰۰۲) بیان کردند که وقتی ورزشکاران نخبه توجه خود را به خود سنجی عملکرد انتقال دادند، تاثیرات مضری بر عملکردشان مشاهده شد. موفقیت گلف بازان حرفه­ای به توانایی آن­ها در تمرکز بر یک ضربه در هر بار و به عبارتی مهارت های توجهی آن ها نسبت داده شده است. توانایی تمرکز بر یک ضربه جنبه های مرکزی ذهن آگاهی را منعکس میکند.

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، خودآگاهی ، مهارت ، توجه ، روانشناسی ، یادگیری