میانجیگری کیفرالهی در قرآن، عهدین و تلمود

میانجیگری کیفری موضوع مشترک بین مسلمانان، یهودیان و مسیحیان است. لیکن چه شباهت ­ها و تفاوت­ هایی به لحاظ میانجیگر و نقش وی، میانجیگری فردی، جمعی، مکان و گستره، از هم دارند؟ آیا ظاهر بعضی عبارات کتاب­ های آنان با اعتقاد به توحید ذاتی، افعالی و عدالت خداوند سازگار است؟ضرورت مراجعه به منابع معرفت شناسی دین، دعوت قرآن بر مشترکات دینی (آل­ عمران: ۶۴) و ارزشمندی تبیین­­گری در قرآن مجید (زمر:۱۸) بر اهمیت موضوع می ­افزاید. پژوهش حاضر با بهره ­گیری از مطالعات تطبیقی کتاب­ های ادیان مذکور با رویکرد توصیفی – تحلیلی انجام گرفته است. یافته­ های پژوهش حکایت از: میانجیگر اخروی تام و مستقل، تنها «خداوند» است. بساطت ذات خدا، نفی فرزند و تعدد ذات خدا دارد. ظاهر بعضی عبارات کتاب­ های آنان نیاز به اصلاح دارد. واسطگی در نفی مجازات تبعیض و بی عدالتی نیست. بلکه به صورت تخصصی از نقض قانون­ الهی و تبعیض خارج است. و این عمل مربوط به صفت رحمت الهی است. میانجیگر اخروی ضمن مشترکات: رحمت­ الهی، قرب میانجیگر، «ایمان» انتفاع برندگان، دارای تفاوت­ هایی مانند: امکان یا حتمیت پذیرش آن، بنیادین بودن یا مکمل بودن، موانع واسطگی، نقش « شریعت»، گستره واسطگی از نظر نوع گناهان و کمیت نجات یافتگان، دارند.

کلیدواژه ها:

میانجیگری ، کیفر الهی ، فدیه ، توحید ذاتی و افعالی ، قرآن ، عهدین ، تلمود