بررسی کیفیت شیمیایی آب رودخانه آزارود در ایستگاه هیدرومتری دینارسرا

رودخانه ها به عنوان یکی از منابع اساسی تامین آب برای مصارف گوناگون از جمله کشاورزی، شرب و صنعت مطرح می باشند. رودخانه آزارود در غرب استان مازندران از مهم ترین منابع آبی این استان به شمار می آید. در این تحقیق به ارزیابی پارامترهای کیفی آب این رودخانه از لحاظ مصارف شرب، کشاورزی و صنعت و همچنین طبقه بندی آب توسط روش های گرافیکی از قبیل نمودارهای ویل کاکس و شولر پرداخته شده است. به این منظور از داده های کیفی اندازه گیری شده در ایستگاه هیدرومتری دینارسرا از سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۹۴ (دوره ۴۰ ساله) پس از انجام کنترل های لازم در خصوص صحت و دقت آمارها برای تجزیه تحلیل کیفیت آب رودخانه آزارود استفاده گردید. متوسط غلظت املاح محلول (TDS) نمونه های برداشت شده ۲۰۳ میلی گرم در لیتر و میانگین هدایت الکتریکی آب (EC) آنها حدود ۳۱۴ میکروموس بر سانتی متر می باشد. با رسم نمودار تغییرات پارامترهای EC و TDS مشاهده گردید که رابطه معنی داری بین آنها برقرار است، به طوری که با افزایش غلظت املاح محلول در آب، میزان هدایت الکتریکی آن نیز افزایش می یابد. رسم دیاگرام شولر نشان داد که کیفیت شیمیایی آب رودخانه آزارود از لحاظ مصرف شرب محدودیتی نداشته و در گروه خوب تا قابل قبول دسته بندی می شود. بر اساس دیاگرام ویل کاکس نیز کیفیت آب این رودخانه در گروه متوسط (C۲S۱) قرار می گیرد که محدودیتی از نظر مصرف کشاورزی ندارد. مقایسه آب رودخانه آزارود در ایستگاه هیدرومتری دینارسرا با شاخص های صنعت نشان داد که آب این رودخانه در آبدهی های حداقل و متوسط از لحاظ صنعتی شدیدا خورنده است و در آبدهی حداکثر با توجه به منفی بودن شاخص لانژلیه و ضریب ریژنار دارای خورندگی و رسوب دهی حداقل است.

کلیدواژه ها:

کیفیت شیمیایی ، رودخانه آزارود ، ایستگاه دینارسرا ، لانژلیه ، ریژنار