بررسی وضعیت زیرساخت دادههای مکانی (SDI) در کشورهای در حال توسعه با تحلیل SWOT

توسعه پایدار به عنوان یک رویکرد بنیادی در انواع سیاست گذاریهای عمومی تمامی جوامع توسعه یافته و در حال توسعه مبنای عمل است. در این راستا، دستیابی به زیرساخت داده مکانی برای مدیریت بهتر و استفاده موثرتر از دادههای مکانی و نقش آن در دستیابی به توسعه پایدار در سطوح مختلف جهانی، منطقه ای، ملی، استانی و سازمانی مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله، وضعیت SDI در کشورهای در حال توسعه با تمرکز بر تحلیل SWOT مورد بررسی قرار میگیرد. ابتدا مفاهیم اساسی SDI، اهمیت آن در تصمیم گیریهای کلان، و چالشهای اجرایی آن بررسی شده است. سپس با مرور تجارب کشورهایی مانند ایران، هند، برزیل و آفریقای جنوبی، موانع و فرصتهای موجود در توسعه این زیرساختها شناسایی شده است. نتایج این تحقیق نشان میدهد که عدم هماهنگی سازمانی، محدودیتهای مالی و کمبود استانداردهای مشترک از جمله ضعف های کلیدی SDI در کشورهای در حال توسعه هستند، در حالی که پیشرفتهای فناوری، همکاریهای بینالمللی و افزایش تقاضا برای دادههای مکانی از فرصتهای مهم در این حوزه محسوب میشوند. همچنین، به بیان الزامات استقرار این زیرساخت در اسناد فرادستی پرداخته شده و در انتها نیز به اهمیت این زیرساخت در حوزه های مختلف اشاره شده است. با بررسی موارد، مشخص شد که زیرساخت دادههای مکانی نقش اساسی و کلیدی در توسعه پایدار داشته و یکی از ارکان مهم اقتصاد مقاومتی بهشمار میرود. این زیرساخت باعث بهبود تصمیم گیریهای مدیریتی، کاهش هدررفت سرمایه و زمان و در نهایت کاهش موازی کاریها میگردد. در نهایت، پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت SDI در کشورهای در حال توسعه ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، کشورهای درحال توسعه ، تحلیل SWOT ، SDI