مدل سازی و پیش بینی میزان تولید محصولات کشاورزی در شهرستان های برخوار و میمه استان اصفهان با استفاده از سیستم سنجش از دور
محل انتشار: چهارمین همایش ملی مدیریت منابع آب نواحی ساحلی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 79
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCCLWRM04_032
تاریخ نمایه سازی: 8 فروردین 1404
چکیده مقاله:
خلاصه مدل سازی و پیش بینی میزان تولید محصولات کشاورزی، به عنوان یک ابزار نوین در مدیریت کشاورزی، به تحلیل داده های مکانی و زمانی می پردازد تا الگوهای کشت و نیازهای تولید را به طور دقیق تری پیش بینی کند. این فرآیند شامل جمع آوری و تحلیل داده های مرتبط با ویژگی های محیطی، اقتصادی و اجتماعی است که به کشاورزان و مدیران کمک می کند تا با استفاده از اطلاعات دقیق و به روز، تصمیمات بهتری در زمینه تخصیص منابع و بهینه سازی کاربری اراضی اتخاذ کنند. سنجش از دور و سیستم های اطلاعات جغرافیایی (GIS) به عنوان ابزارهای کلیدی در این زمینه، امکان تجزیه و تحلیل و تجسم داده های مکانی را فراهم می آورند و به پیش بینی نیازهای کشاورزی کمک می کنند.توسعه پایدار کشاورزی در استان اصفهان، به ویژه در شهرستان های برخوار و میمه، نیازمند برنامه ریزی دقیق و تخصیص بهینه منابع است. این پژوهش با هدف مدلسازی و پیش بینی میزان تولید محصولات کشاورزی در این شهرستان ها انجام شده است. برای این منظور، از روش برنامه ریزی چندهدفه و مدل سازی زنجیره مارکوف استفاده شده است که به تحلیل داده های محیطی، اقتصادی و مدیریتی می پردازد تا میزان تقاضای محصولات کشاورزی را تخمین بزند.مناطق مورد مطالعه به واحدهای تقاضای ریزدانه و درشت دانه تقسیم بندی شده اند. سپس، با استفاده از نرم افزارهای GAMS و ArcGIS، سه سناریوی مختلف برای تخصیص زمین های کشاورزی بررسی شده است. سناریوی اول بر پایه همگن سازی محیطی و مدیریتی زمین ها در شهرستان های برخوار و میمه، سناریوی دوم بر مبنای تحلیل توزیع جمعیتی و سناریوی سوم بر اساس تقسیمات مدیریتی (دهستان ها) طراحی شده است. محصولات کشاورزی مورد بررسی در این شهرستان ها شامل گندم، جو، ذرت و محصولات باغی مانند سیب و انگور هستند. مدل ارائه شده با استفاده از تحلیل داده های تاریخی و شبیه سازی روند تغییرات کاربری زمین، امکان پیش بینی دقیق تر الگوی کشت و تخصیص بهینه منابع کشاورزی را فراهم می آورد. نتایج نشان داد که واحدهای تقاضای ریزدانه، که به طور دقیق تر ویژگی های محیطی و مدیریتی را لحاظ می کنند، نسبت به واحدهای درشت دانه عملکرد بهتری در برآورد نیازهای کشاورزی دارند. همچنین، مدل سازی زنجیره مارکوف نشان داد که نیاز به اراضی کشاورزی در منطقه مورد مطالعه رو
کلیدواژه ها:
مدل سازی ، پیش بینی ، تولید محصولات کشاورزی ، سیستم سنجش از دور ، GIS ، زنجیره مارکوف ، تحلیل داده های مکانی ، تحلیل داده های زمانی ، تخصیص منابع ، بهینه سازی کاربری اراضی
نویسندگان
هادی فرجی
دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی عمران -آب و سازه های هیدرولیکی-دانشگاه شهیدمدنی
ابراهیم اسدی
استادیار دانشگاه شهید مدنی- گروه مهندسی عمران
توحید امیدپور علویان
دانشجوی دکترای، مهندسی عمران -آب و سازه های هیدرولیکی-دانشگاه مراغه
مهدی سلطانی
دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی عمران -آب و سازه های هیدرولیکی-دانشگاه شهیدمدنی