کاربرد هوش مصنوعی در آموزش، فرصت ها، چالش ها و سیاست های توسعه در ایران

هوش مصنوعی، (Artificial Intelligence یا AI) شاخه ای از علوم رایانه است که هدف اصلی آن، تولید ماشین های هوشمندی است که توانایی انجام وظایفی که نیازمند به هوش انسانی است را داشته باشد. هوش مصنوعی در حقیقت، نوعی شبیه سازی هوش انسانی برای کامپیوتر است و در واقع، ماشینی است که به گونه ای برنامه نویسی شده که همانند انسان فکر کند و توانایی تقلید از رفتار انسان را داشته باشد. این تعریف می تواند به تمامی ماشین هایی اطلاق شود که به گونه ای همانند ذهن انسان عمل می کنند و می توانند کارهایی مانند: حل مساله و یادگیری داشته باشند. هوش مصنوعی (AI) در دهه اخیر به یکی از ابزارهای کلیدی تحول در آموزش تبدیل شده است که تاثیرات عمیقی را بر حوزه های مختلف، از جمله آموزش دارد. این پژوهش، با استفاده از روش مرور نظام مند، تاثیرات AI در آموزش را بررسی کرده و چالش های آن را تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهند که AI موجب بهبود کیفیت یادگیری، شخصی سازی آموزش و افزایش بهره وری معلمان می شود. درعین حال، چالش هایی مانند زیرساخت های ناکافی، سوگیری الگوریتمی و چالش های اخلاقی نیز مطرح است. این مقاله جایگاه ایران را در بهره گیری از AI در آموزش با کشورهای پیشرو مقایسه کرده و پیشنهادهایی برای سیاست گذاری ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، آموزش ، یادگیری شخصی سازی شده ، سیاست گذاری آموزشی ، ایران