راهکارهای مکان گزینی و توسعه فضاهای سبز شهری

یکی از نخستین گام ها، در شناخت هر موضوعی و برنامه ریزی برای آن، آگاهی از تعاریف و گونه های مختلف آن موضوع است. به منظور شناخت فضاهای سبز شهری نیز گام نخست مرور تعاریف و گونه-بندی های مختلف ارائه شده برای آن است. آن بخشی از فضای سبز که در محدوده شهر طراحی و بنا شده، فضای سبز شهری نامیده می شود. بین فضای سبز و سطح سبز از نظر اکولوژیکی تفاوت وجود دارد و این تمایز از این جهت حائز اهمیت است که سطوح سبز نمی تواند همچون فضای سبز شبه جنگلی عمل غبار گیری را انجام داده و یا در کاهش آلودگی صوتی نقش موثر داشته باشد و یا به نحومطلوبی موجب کاهش دما گردد(سعیدنیا،۱۳۷۹: ۳۱). فضای سبز شهری آن بخش از ساختار شهر است که در محدوده شهر بوده و شامل مجموعه­ای از انواع گیاهان دست کاشت که برای استفاده عمومی و رفاه حال شهروندان و همچنین افزایش کیفیت زیستی شهرها ایجاد شده و دارای کارکردهایی چون تعدیل دما، تلطیف هوا، زیبایی بصری، روح بخشی به کالبد بی جان شهر و غیره است(حیدری، ۱۳۸۸:۸۷). نتایج نشان می دهد بی تردید فضای سبز و پارکهای شهری را باید در زمره اساسی ترین عوامل پایداری حیات طبیعی و انسانی شهرنشینی امروز به شمار آورد(اسمعیلی،۱۳۸۱: ۱۱). که اگر به صورت صحیحی برنامه ریزی شوند در سالم سازی جسم و روح تاثیرات مطلوبی خواهند داشت(شیری،۱۳۸۵: ۳۲). پارکهای شهری به عنوان یکی از مهمترین فضاهای عمومی- خدماتی شهر نقش زیادی در ارتقای شرایط اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی نواحی شهری دارند.

کلیدواژه ها:

آلودگی صوتی ، کیفیت زیستی شهرها