تاثیر روش های تدریس ترکیبی، خودکارآمدی تحصیلی و محیط های یادگیری تعاملی بر موفقیت تحصیلی

این تحقیق به بررسی تاثیر روش های تدریس ترکیبی، خودکارآمدی تحصیلی و محیط های یادگیری تعاملی بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان پرداخته است. هدف این مطالعه، شناسایی و تحلیل ارتباط بین این عوامل و تاثیر آن ها بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان بود. روش تحقیق به صورت مروری و با استفاده از تحلیل داده های موجود در تحقیقات پیشین انجام شد. یافته های تحقیق نشان دادند که استفاده از روش های تدریس ترکیبی می تواند به بهبود تعامل بین دانش آموزان و معلمان کمک کند و از این طریق به افزایش انگیزه و موفقیت تحصیلی منجر شود. همچنین، تقویت خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان باعث افزایش تلاش و پشتکار در فرآیند یادگیری می شود و بهبود عملکرد تحصیلی را به همراه دارد. محیط های یادگیری تعاملی نیز باعث افزایش مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری می شوند و این امر تاثیر مثبتی بر نتایج تحصیلی دارد. نتیجه گیری این تحقیق حاکی از آن است که ترکیب این سه عامل می تواند به طور قابل توجهی به ارتقای موفقیت تحصیلی دانش آموزان کمک کند. بنابراین، پیشنهاد می شود که معلمان و مدیران مدارس از این روش ها در جهت بهبود فرآیند یاددهی و یادگیری بهره برداری کنند.

کلیدواژه ها:

تدریس ترکیبی ، خودکارآمدی تحصیلی ، محیط های یادگیری تعاملی ، موفقیت تحصیلی.