مقایسه ی الگوی حکمرانی در اندیشه ی نجات بخش ادیان و مکاتب بشری

دین برنامه ی حرکت و تعالی انسان به سوی خدا است. این برنامه در قالب تنظیم مناسبات فردی اجتماعی، اقتصادی، عبادی و میان فرد و جامعه و این دو با حاکمیت خداست. در مسیر حرکت ادیان، از ابتدا تا انتها، بنا بر آنچه انسان موجودی کمال گرا بوده، دائما برای رسیدن به نقطه ای که آن را کمال خود می داند در تلاش و تکاپو است. راهبرد ادیان معرفی و ارائه برنامه ای نظری و عملی به منظور رساندن انسان به نقطه ی کمال و تعالی است که امری قابل تحقق و دست یافتنی است. از این رو، در کتب آسمانی انسان به عنوان خلیفه ی خدا در زمین و عهده دار استقرار حاکمیت خدا و متولی حکومت در آن است. این مهم در یک برنامه برتر و جامع تر محتوای برنامه ی تشریع الهی نسبت به نظام های فکری و قانونی بشری است. کیفیت برتر و تامل حکمرانی دینی، تعالی خواهی و تعالی گرایی، در صدد بهبود شرایط موجود و ناکارآمد فعلی است. این تلاش که مسیری متعالی و حکمرانی دینی بستری است برای هموار شدن این مسیر قطعا نیازمند چارچوب عادلانه ای از قوانین است که در برگیرنده حمایت کامل از حقوق آحاد جامعه باشد. نوشتار پیش رو سعی در طراحی مفتتح این موضوع دارد.

کلیدواژه ها:

حکمرانی ، ادیان الهی ، خاتم ، مکاتب بشری ، تعالی ، توسعه