بررسی عوامل موثر بر روند بیابانزایی با استفاده از مدل ESAs در منطقه جزینک سیستان

بیابان زایی پدیده ای است که از عوامل متعددی اعم از طبیعی،اجتماعی،اقتصادی تاثیر میگیرد و متقابلا بر این موارد تاثیر میگذارد.اولین گام در اجرای فعالیت بیابان زدایی در ممانعت از گسترش بیابان باید متکی بر شناخت پدیده هایی باشد که هم بطور مجزا و هم در کنش با یکدیگر، در یک ناحیه،تغییراتی را به وجود می آورند و منجر به بیابان زایی میگردند.در این تحقیق با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی،عوامل اصلی که منجر به تشدید روند بیابان زایی در منطقه جزینک سیستان و در هر یک از رخساره ها می شود شناسایی و ارزیابی گردید.امتیاز دهی به شاخص ها بر اساس مدل بیابان زایی .ESAs صورت گرفت.با استفاده از روش فوق هر یک از شاخص های مورد مطالعه در واحدهای کاری مورد بررسی قرار گرفت و برای هر شاخص لایه اطلاعاتی تهیه شد.سپس داده های بدست آمده وارد محیط GIS شده و برای هر معیار مورد نظر یک لایه اطلاعاتی ساخته شد.در نهایت با تلفیق میانگین هندسی لایه های اطلاعاتی چهار معیار مورد بررسی در منطقه بر اساس مدل مورد مطالعه (ESAs )نقشه شدت بیابان زایی منطقه بدست آمد.یر اساس نتایج حاصل از نقشه به دست آمده 21/76 درصد(34070/3 هکتار ) منطقه جزو تیپ شکننده با شدت متوسط قرار گرفته و 21/93 درصد(34336/2 هکتار)جزو تیپ بحرانی با شدت کم و هم چنین 49/81 درصد(77971/5 هکتار)درصد از مساحت منطقه جزو تیپ بحرانی با شدت متوسط است.نتایج این مطالعه نشان داد مهمترین عامل بیابانزایی منطقه عوامل مدیریتی است.

کلیدواژه ها:

بیابان زایی ، نقشه بیابان زایی ، منطقه جزینک سیستان ، مدل .ESAs